นิทานขี้โม้

  กรรม มันก็ขึ้นกับปัญญาของแต่ละคน           ป้าคนหนึ่ง ป่วยเป็นมะเร็งปอด รักษาจนลามไปสมอง หมอก็ยกเลิกโครงการทดสอบยาไปแล้ว คือปล่อยให้ตายไปเอง ให้กลับบ้านแล้ว ลูกๆก็ทุกข์ใจมาก อยากให้แม่หาย ทั้งที่ก็ทำใจแล้วว่าเป็นไปไม่ได้ แม่อ้าปากทานอาหารไม่ค่อยได้ กลืนอาหารไม่ค่อยได้แล้ว แขน ขา ต้นคอ เริ่มเกร็งแข็ง           มีสองทางเลือกคือ ปล่อยตามอาการ Full Medicine . No CPR คือปล่อยให้ไปตามปกติ ไม่นานก็เสียชีวิตไป อีกทางคือ การดูแลแบบประคับประคอง เพื่อให้มีชีวิตยาวนานขึ้นหน่อย ซึ่งก็อาจจะอยู่ได้อีกหลายเดือน เคสนี้ลูกๆเลือกแนวทางหลัง โดยใช้เซรั่มสกัดชิงเฮา+กัญชา ฟีดให้ทางสายยาง ครั้งละ 10 ซีซี ก่อนนอน อาการก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เริ่มกลับมาพูดได้ จำลูกหลานได้ หน้าตาสดชื่น จนลูกๆเริ่มมีความหวังว่าแม่จะกลับมาหายดีเหมือนเดิมได้ มีพี่เลี้ยงที่คลินิกคอยดูแล ลูกๆไปเยี่ยมได้บ่อยๆ แม่ก็ดูเหมือนจะแข็งแรงขึ้นแล้วก็เริ่มอยากจะกลับมาอยู่บ้าน....           วันนั้นผมได้ไปเยี่ยมถึงเตียง มองไปที่ป้าก็เห็นเป็นวิญญาณของผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ30เศษ นั่งทับอกป้าอยู่ มองดูไปก็เห็นว่าวิญญาณนี้ไม่ใช่วิญญาณที่มีจิตใจเลวร

  หมดอายุขัย ทำไงดี?           สังขาร คือ ร่างกาย จิตใจ แลรูปธรรม นามธรรมทั้งหมดทั้งสิ้น มันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เกิดขึ้นแล้วดับไป มีแล้วหายไป ธรรมดาของร่างกาย มีเกิดขึ้น เปลี่ยนแปลงไป และเสื่อมสลายหายไปในที่สุด ชาวบ้านเรียกว่า ตาย ขึ้นชื่อว่า แก่ ว่าตาย ธรรมดาของปุถุชนคนทั้งหลายย่อมหวาดกลัว ทำไมถึงกลัว ผมเคยพิจารณาในสมัยยังเด็กๆอยู่ว่า ความตายนี่คือไม่หายใจ ผมลองกลั้นลมหายใจแล้วมันทรมานมากๆ นี่แสดงว่าก่อนตายคนเราต้องทรมาน พอโตมา ได้เจอครูบาอาจารย์ ได้ฝึกฝนจิตใจ ให้ได้เห็นความจริงในความกลัวตายนี้ จึงเห็นว่า กลัวหรือไม่กลัว คนเราเกิดมาแล้วต้องตายทั้งหมด ถ้าไม่เกิด(นิพพาน)ก็ไม่ต้องตาย การตายน่ากลัวสำหรับคนชั่ว คนบาป แต่การตายเป็นเรื่องน่ายินดีสำหรับคนดีคนที่สร้างบุญกุศลมาสม่ำเสมอ             เล่าแต่นิทานของผลอกุศลกรรมมามากแล้ว ครานี้จะได้เล่าถึงผลของกุศลกรรมบ้าง พอให้เป็นกำลังใจสำหรับผู้ที่เพียรในการทำบุญ สร้างกุศล ให้ได้ชื่อว่า ทำดีแล้วได้ดี(เมื่อทำถูกคน ถูกที่ ถูกเวลา) ทำบุญย่อมได้บุญ(แต่ว่าอาจจะไม่รวย เพราะบุญกับรวยไม่เหมือนกัน หาไม่แล้ว เจ้าชายสิทธัตถะคงจะไม่สละความรวยออกมาแสวงห

  ผีทวงชีวิต           หลังจากเข้าธุดงค์วัดท่าซุงเมื่อปี 2562 ก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ใช้ทิพยจักขุญาณไปเที่ยวสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้าน อันที่จริงก็ไม่ได้เป็นคนสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้านแต่อย่างใด เพียงแต่การไปรู้โน่นเห็นนี่ ก็เพื่อการปลงต่อความเป็นไปของวัฎฎะสงสารเท่านั้นเอง เพียงแต่บางครั้งมันก็จะหนักใจที่ไม่สามารถช่วยเหลือแก้ไขให้กับคนทั้งหลายได้ อย่างเช่น สุภาพสตรีรายหนึ่ง เธอเป็นมะเร็งน้ำเหลือง เพื่อนของเธอได้ติดต่อมา ขอซื้อน้ำมันสมุนไพรสกัด อันเป็นงานวิจัยสำหรับฟื้นฟูสภาพเซลล์ในร่างกาย ด้วยอาศัยหลักการที่ว่า เซลล์มะเร็งไม่ใช่เนื้อร้าย แต่เกิดการแบ่งเซลล์อย่างผิดปกติจากสภาวะแวดล้อมที่วิกฤติ ซึ่งเป็นปฏิกิริยาของเซลล์ของสิ่งมีชีวิต การค้นพบกระบวนการปรับปรุงโครงสร้างเซลล์ให้กลับมาแข็งแรง สมบูรณ์ เป็นปกติ จึงทำให้เซลล์มะเร็ง สลายตัวไปเอง เซรั่มสกัดสมุนไพรนี้จึงดูเหมือนอาหารเสริม หรือเสริมอาหารมากกว่าจะเป็นยา ด้วยวิธีการนี้ ทำให้ไม่ต้องรักษามะเร็งด้วยการใช้พลังจิต อภิญญา ซึ่งก็สามารถทำได้ มีหลายคนที่ผมรู้จักสามารถทำได้ แต่ว่าทำแล้วกรรมเข้าตัว คือคนที่ทำลงไปแม้ว่าจะได้บุญได้กุศลในการช่ว

  อยากฆ่าตัวตาย บันทึก 16/9/2563 ช่วงเวลาหลายปีมานี้คนคิดฆ่าตัวตายเพิ่มมากขึ้น มาจนถึงวัยรุ่นฆ่าตัวตายเยอะขึ้น สาเหตุการฆ่าตัวตายดูช่างไม่สมเหตุสมผลมากยิ่งขึ้น ไม่ให้เล่นเกมส์ก็ฆ่าตัวตาย ไม่ให้ใช้โทรศัพท์ก็ฆ่าตัวตาย อยู่ดีๆไม่รู้ทำไมก็นึกอยากผูกคอตายขึ้นมาเฉยๆซะงั้น ความเครียด มันใช่เหรอ? เรื่องแค่นี้ไม่น่าจะเรียกว่าเครียดเลยด้วยซ้ำ ทำไมเรื่องเล็กๆน้อยๆ หรือบางครั้งก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรก็ยังคิดฆ่าตัวตาย วันนี้นั่งมองออกไปที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ที่คิดอยากจะฆ่าตัวตายโดยไม่มีสาเหตุ เพียงรู้สึกว่าอยากจะผูกคอตาย มองดูไปก็เห็นผียายแก่ จะว่าไปแล้วน่าจะเรียกว่าซากศพแห้งๆมากกว่า เหมือนผีแห้งตายซากมานาน ผมหงอกขาวยาวมาถึงบ่า แก้มตอบแห้ง ตาลึกโบ๋วเป็นเบ้าตา เสื้อผ้าก็เปื่อยยุ่ยหมดแล้ว นอนทับสิงร่างเด็กหญิงเอาไว้ ไม่ทันจะถามก็รู้ขึ้นมาว่า ยายผีตายซากนี้ต้องการจะมาเอาชีวิต ให้คิดฆ่าตัวตายให้ได้ ถามไปว่าฆ่าตัวตายแล้ว ยายได้อะไรขึ้นมา ตัวตายตัวแทนหรือ ก็ไม่ใช่ แกแค่ต้องการให้คนตายเยอะๆเท่านั้น บาปกรรมหรือ แกก็ไม่รู้จัก ไม่สนใจ จะหาเหตุผลอะไรใดๆจากยายผีตายซากนี่ก็ไม่มี นี่ก็นับเป็นเรื่องชวนประหลาดใ

ผีบ้าสิงใจ           ทำไมเรื่องดีๆคิดกันไม่ได้นะ เรื่องบ้าๆเรื่องโง่ ไร้สาระ คิดแล้วทำมันลงไปได้ยังไง เดือดร้อนกันไปทั่วราชอาณาจักร ทำไมเห็นผิดเป็นถูก เห็นกงจักรเป็นดอกบัว คนเตือนแล้วบอกแล้วก็ไม่ฟัง จนต้องวิบัติฉิบหายให้ได้ใช่ไหม? ใครดีด้วยก็ไปเอารัดเอาเปรียบเขา คนที่เลวๆขี้โกง ถ่อย สถุน กลับไปยอมพวกมัน แล้วก็มาบอกให้กฎแห่งกรรมทำหน้าที่ พวกเอ็งงอมืองอตีนไม่ทำหน้าที่ แล้วจะไปให้กฎแห่งกรรมที่ไหนมาทำหน้าที่วะ กฎแห่งกรรม ก็คือกฎที่เกิดจากการกระทำของคนโดยมีเจตนาแล้วลงมือกระทำไปจนเห็นผลนั่นแหละ ไม่ได้มีตัวอะไรมาแสดงอาการวิบวับช่วยดลบันดาลอะไรหรอก เลิกพึ่งเวรพึ่งกรรมแล้วหันมาพึ่งตัวเองได้ไหม เมื่อไหร่จะหายโง่ เมื่อไหร่จะคิดได้ หรือต้องตายไปอีกกี่แสนชาติ....           เมืองไทยเดินทางมาถึงจุดนี้ได้ยังไง? ก็มันเดินเป็นวงกลมไง พอครบรอบมันก็ต้องเวียนไปอย่างนี้แหละ ที่เปรียบไปแล้วเหมือนกงล้อเกวียนที่หมุนเวียนไปมาแบบนี้เอง มันก็เป็นวัฎจักร นี่ก็สองร้อยกว่าปีแล้ว มันก็วนเวียนกันมาบรรจบครบรอบอีก มีโหรทำนายว่า พ้นวันที่ 17 มีนาคม 2563 ประเทศไทยจะดีขึ้น พ้นจากภัยโรคระบาดโควิด แล้วทำนายต่ออีก

มันก็ไม่แน่           สรรพสิ่งทั้งหลายในโลกนี้ ไม่ว่าทางโลก ทางธรรม ไม่ว่ารูป หรือว่าอรูป ทั้งหมดทั้งสิ้น ล้วนแล้วแต่ไม่เที่ยง หาความแน่นอนไม่ได้ ความจริงทั้งหลายทั้งมวลบนโลกนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นเพียงเรื่องสมมติ สิ้นสมมติเมื่อไหร่ ก็หมดปัญหาเมื่อนั้น           นิทานขี้โม้ ก็หาความเที่ยงแท้อะไรไม่ได้เช่นกัน เป็นเรื่องของอุปทาน เป็นเรื่องของสมมติ หาความจริงไม่ได้ สำหรับนักปฏิบัติธรรม เจริญกรรมฐานแล้ว นับเป็นเรื่องเลวร้าย ที่ไม่น่าให้อภัย แต่ถ้านับเอาประสาปุถุชน คนที่ยังมีกิเลสหนา ตัณหามาก ก็จัดว่าเป็นนิทานเอาความเพลิดเพลินสนุกสนาน แบบเดียวกับนิทานอีสป ที่ตัวละครเป็นสัตว์แล้วพูดภาษาคนได้ด้วย ก็เป็นเรื่องสมมติขึ้นทั้งนั้น           นิทานขี้โม้ที่จะเล่าต่อไปนี้ มีความล่าช้าออกไป เพราะว่ายังทำใจรับกับความห่วยแตกของตัวเองไม่ได้ เป็นความรู้สึกแย่ที่ไม่สามารถจะทำอะไรได้เลย ช่วยอะไรก็ไม่ได้ อีกทั้งความรู้ความเห็นต่างๆก็เป็นเพียงอุปทาน หาความจริงแท้อะไรไม่ได้ นับว่าเป็นความรู้สึกแย่ๆที่เกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่งในชีวิต           หลังงานศพน้องชายแฟน ก็ไปกราบขอเรียนถามลุงพุฒิถึงอายุขัยขอ