นิทานขี้โม้

เมืองคนบ้า ตอนที่ 3                 ท่านผู้อ่านขอได้โปรดทราบว่านี่เป็นนิทานขี้โม้ สำหรับอ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะครับ เดี๋ยวจะคิดว่าเป็นเรื่องจริงก็จะยุ่งกันไปใหญ่ เป็นนิทานที่สอดแทรกคำสอนของครูบาอาจารย์บ้างหรือให้แง่คิดสะกิดใจบ้าง ก็มีเท่านี้เองครับ                หลังจากปี2549 ที่บังเอิญผ่านไปเห็นพิธีกรรมดังกล่าวเข้า ผ่านไป 3 ปี หลุมที่มีขนาดใหญ่ขึ้น จำนวนเจตภูตที่ขึ้นมาตลอดทั้งวันทั้งคืน แทรกซึมไปยังผู้คนในเมืองหลวงเป็นจำนวนมาก เพื่อนๆคนรู้จัก แม้แต่คนในครอบครัวบางคนก็เริ่มแปรเปลี่ยนไป จากที่เคยพูดกันดีๆก็เปลี่ยนเป็นพูดคำด่าคำ ใช้ถ้อยคำรุนแรง เรื่องเล็กๆน้อยๆ เรื่องไม่เป็นเรื่อง แค่มีความเห็นไม่ตรงกันก็ทะเลาะกันรุนแรง ด่าทอหยาบๆคายๆอย่างที่ผมไม่เคยเจอกันมาก่อน ผู้คนในเมืองสิแอ่ม จึงถูกแบ่งออกไปเป็น 3 ฝ่าย มีสองฝ่ายที่ทะเลาะกันรุนแรง ตัดญาติขาดมิตร และฝ่ายที่ 3 ที่เจตภูตแทรกซึมไม่ถึง เป็นผู้ที่มีจิตใจฝักใฝ่ในบุญกุศล มีการทำบุญ ท...

เมืองคนบ้า ตอนที่ 2                 เนื่องจากช่วงนี้มีความบ้าเกิดขึ้นบ่อยๆ จึงถือโอกาสมาเล่านิทานระบายความบ้าเอาไว้ในนี้ ก็ขอให้ท่านผู้อ่านอย่าได้ถือสา เพราะว่าเป็นนิทาน นิทานตอนนี้เกิดขึ้นที่ เมืองเมืองหนึ่ง ขอให้ชื่อว่า เมือง สิแอ่ม ที่เมืองสิแอ่มนี้ เป็นเมืองที่คนโอบอ้อมอารี มีน้ำใจไมตรีต่อกัน มีอะไรก็ช่วยเหลือกันไป อะลุ้มอล่วย มีใจรักในคุณธรรม ปี 2549 ผมก็ฝันไป เรียกว่าฝันดีกว่าครับ เพราะจะได้เข้ากันได้ดีกับนิทาน ฝันไปเห็นนายทหารใหญ่ของเมืองนี้ เขาไปเชิญคนที่มีวิชาอาคมไสยดำ มาด้วยกันหลายคน เห็นจะ 7-8 คน มาร่วมกันทำพิธีกรรมอยู่อย่างหนึ่ง พิธีกรรมที่ว่านี้คือการเรียกเอาเจตภูต จากขุมนรกขึ้นมาสิงสู่คน ฝันไปเวลานั้นเป็นช่วงเลยกลางปี 2549 แล้ว หลุมมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางสัก2เมตรกว่า เห็นจะได้ คนที่ทำพิธีก็นั่งสวดงึมงำๆ ไปรอบๆหลุมดังกล่าว                การสวดกินเวลาไม่นาน ก็เกิดร่างคล้ายๆคน ปีนขึ้นมาจากหลุม แต่ว่าหน้าตาไม่มี มีหัว แขน ขา...

เมืองคนบ้า ตอนที่ 1                 ประมาณปี 2532 ผมได้ไปกราบหลวงพ่อพิทักษ์ ปริสุทโธ เพื่อขอเรียนวิธีการเจริญสติ ท่านเป็นพระธุดงค์ ธุดงค์มาจากไหนก็ไม่บอก และจะธุดงค์ไปไหนท่านก็ไม่บอก เพราะไม่เกี่ยวกับการเจริญสติ ท่านก็บอกว่าจะสอนสติ ให้ลองฝึกดู ถ้าไม่ได้ผลก็ไม่ต้องไปฝึกต่อ นั่นเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หลังจากผมได้รับการยืนยันว่า สำเร็จวิชา มโนมยิทธิแล้ว ท่องญาณ๘ ได้แล้ว และสามารถทำอสุภะกรรมฐานให้เข้าฌาน ๔ ได้ แล้วจู่ๆผมก็รู้ขึ้นมาเองว่า ผมไม่รู้ว่าสติคืออะไร สติที่แปลว่ารู้ ระลึกรู้ มันต้องรู้แบบไหนถึงเรียกว่า สติ เวลานั้นผมไม่รู้จริงๆ จนได้มาพบกับหลวงพ่อพิทักษ์ ฝึกกันเอาเป็นเอาตาย เพียงเพื่อจะรู้จักความหมายของคำว่าสติ คนไม่มีสติ มันก็คือคนบ้าดีๆนี่เองครับ ทุกๆวันช่วงบ่ายๆ ท่านจะเรียกไปหา แล้วเอานมกล่องให้กิน พร้อมกับเล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟัง เหมือนเป็นการหยุดพัก ผ่อนคลาย ไปในตัว บ่ายวันหนึ่ง ท่านก็เล่านิทานเรื่อง ฤษี กับ ฝนที่ทำให้คนเป็นบ้า           ...

กระสือ                สมัยเด็กๆดูทีวีเรื่องผีกระสือแล้วรู้สึกว่าน่ากลัวมาก เป็นเด็กที่กลัวผีเพราะถูกหลอกมาให้กลัว ถ้าเป็นเด็กฝรั่งอาจจะเอาไม้ไปเขี่ย เอาไส้มาทำไส้กรอกแล้วก็เป็นได้ มีแต่หัว ไม่มีมือมีเท้า จะทำอะไรได้ มีแต่จะถูกกระทำเสียมากกว่า ความทรงจำต่างๆเกี่ยวกับกระสือ ก็ควรจะเป็นอุปาทานให้การนั่งสมาธิไปแล้วจะได้เห็นกระสือแบบที่เจอมาในหนัง แต่ว่าเรื่องอุปาทานในสมาธินี้ก็เป็นอุปาทานอีกนั่นแหละ เพราะไปฟังมาว่าการเห็นนิมิตต่างๆในสมาธินั้นต้องเกิดจากอุปาทานภายในจิตเท่านั้น ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว คนจำพวกนี้ก็จะปฏิเสธทุกๆอย่างในทิพยจักขุญาณ แล้วก็จะอ้างคำพูดหลวงปู่ดูลย์ว่า สิ่งที่ถูกเห็นนั้นจริง แต่สิ่งที่ไปเห็นนั้นไม่จริง สังเกตว่าคนที่ยกคำเหล่านี้มาอ้างเพื่อจะบอกว่านิมิตจากทิพยจักขุญาณนั้นเป็นอุปาทาน คนพวกนี้จะไม่เคยฝึกในหมวดเตวิโช ฉฬภิญโญ แต่ว่าอ่านมาฟังมาแล้วก็วิพากย์วิจารณ์ตามที่สติปัญญาอันชาญฉลาดของตนจะคิดวิเคราะห์ไปได้              ...

ภัยพิบัติ ฉบับขี้โม้ ตอนที่3                 เรื่องอนาคตังสญาณ นอกจากองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว การทำนายของสาวกทั้งหลายยังสามารถผิดพลาดคลาดเคลื่อนได้ มากน้อยต่างกันตามความบริสุทธิ์ของจิต และความสามารถวาสนาเดิมของแต่ละบุคคลที่ทำกันมา ดังนั้นการที่จะไปบอกว่า ทำไมครูบาอาจารย์รูปนั้นทำนายเอาไว้นานแล้วไม่เกิดขึ้นเสียที หรือบางทีก็คลาดเคลื่อนไป ก็ไหนว่าเป็นเกจิอาจารย์โด่งดังมีชื่อเสียง มีคนนับหน้าถือตามากมายแล้วทำไมถึงทำนายแล้วไม่เกิดผลตามนั้น หรือแม้กระทั่งว่าพระเกจิอาจารย์บางรูปท่านชอบดุด่าว่ากล่าว ทำกริยาท่าทางดุดันก้าวร้าว แล้วทำไมถึงว่าท่านเป็นพระอริยะเจ้าได้ ทำไมยังแสดงกริยาท่าทางแบบนั้นๆ นั่นก็เพราะวาสนาเดิมท่านทำมาแบบนั้นเอง แก้ไขไม่ได้ เหมือนอย่างพระสาริบุตรที่กระโดดข้ามท้องร่อง นอกจากองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว ไม่มีใครสามารถแก้ไขวาสนาหรือว่าสันดานเก่าให้หมดลงไปได้ แม้ว่าจะบรรลุธรรมขั้นสุดแล้ว ที่เล่ามานี่ก็หวังเพียงจะทำความเข้าใจกับพวกเราทั้งหลายว่า อย่าพึ่งไปด่าว่าตำหนิครูบาอาจารย์เลยนะครับ โด...

ภัยพิบัติฉบับขี้โม้ ตอนที่2                เมื่อไปถึงเขาหลัก ได้พบพ่อท่านรูปหนึ่ง ท่านเป็นศิษย์รูปสุดท้ายของพ่อท่านคล้าย วัดสวนขัน เป็นศิษย์ลำดับที่ ๙ ได้เห็นรูปที่ถ่ายเอาไว้วันที่เกิดสึนามิ ซากศพกองเต็มชายหาด มองไกลๆเหมือนเศษไม้ที่ถูกพัดมากองรวมกัน มองไปใกล้ๆมันคือซากศพทั้งนั้น เป็นที่น่าสลดใจมาก คนภาคกลางเรียก หลวงพ่อ หลวงพี่ คนภาคใต้เรียก พ่อหลวง พี่หลวง พระเกจิที่ได้รับการเคารพนับถือมากก็จะเรียกพ่อท่าน ถ้าชราภาพมากๆ ก็จะเรียกว่าพ่อทวด เช่นหลวงพ่อทวด วัดช้างไห้ ไม่ได้เรียกว่าหลวงปู่ เหมือนอย่างภาคกลาง พ่อท่านรูปนี้มีความพิเศษด้วยกันหลายประการ บ่อยครั้งที่มีคนเห็นท่านไปเดินจงกรมอยู่บนสันหลังคาโบสถ์ บ้างก็เห็นท่านกวาดลานวัดอยู่ แต่ก็มีโยมมานั่งกราบท่านอยู่ที่กุฏิในเวลาเดียวกัน พอถามท่าน ท่านก็เฉยๆ ไม่ได้แสดงว่าเป็นพระที่มีความพิเศษแต่อย่างใด พ่อท่านพูดน้อย ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร                พ่อท่านเล่าว่า หลังวันที่เกิดสึนามิ ต้องช่วยกั...

ภัยพิบัติฉบับขี้โม้ ตอนที่ 1                 ฟังกันมาเยอะ อ่านกันมาแยะ เรื่องของภัยพิบัติ แผ่นดินไหว น้ำท่วมฟ้า ปลาจะกินดาว ฯลฯ ทำนายกันสารพัด แล้วมันก็ไม่เห็นจะเกิดซะทีนะครับ ภัยพิบัติก็เหมือนกับใบ้หวย ตอนหวยออกแล้ว คนนั้นก็รู้คนนี้ก็รู้ รู้ไปหมดนั่นแหละครับ ประมาณว่านั่นไง เห็นไม๊ ว่าแล้วเชียว อุอิอุอิ งุงิ ...                เรื่องภัยพิบัติเหมือนผมจะเคยเล่าเอาไว้หลายครั้งแล้วในหลายๆที่ด้วยกัน ก็เลยนึกว่าคงจะเล่าไปแล้วในนิทานขี้โม้ ก็มีคนค้านว่ายังไม่ได้เล่า วันนี้ก็เลยว่าจะเล่าเอาไว้เป็นนิทานขี้โม้ เนื่องจากว่าเป็นนิทาน ท่านทั้งหลายก็อ่านเอาสนุก อย่าได้ถือสาหาความอะไรกระผมเลยนะครับ ขึ้นชื่อว่านิทานแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องจริง                กาลครั้งหนึ่งไม่นานสักเท่าไหร่ สมัยผมยังหนุ่มน้อย พอจะได้มีวิชาความรู้จากครูบาอาจารย์สั่งสอนมาบ้าง ก็ให้นึกสงสัยว่า ใต้พิภ...