นิทานขี้โม้

ตายยังไงดี?              นิทานส่งท้ายปีเก่า บางคนอาจจะไม่ได้ต้อนรับปีใหม่ เพราะว่าหลายคนเกิดอุบัติเหตุช่วงปีใหม่ ตายเสียก่อน ความตายเป็นเรื่องน่ากลัวของปุถุชนคนทั้งหลาย นำมาซึ่งความโศกเศร้าเสียใจทั้งผู้ที่ตายเองและคนใกล้ชิดที่รักใคร่ชอบพอกัน แต่ก็ไม่ได้นำมาซึ่งความเสียใจกับคนที่ไม่รู้จักกันหรือเป็นศัตรูกันก็อาจจะดีใจ           คนส่วนใหญ่ก็คงไม่มีใครอยากจะตายกันทั้งนั้นครับ ทุกๆปีอาม่าก็จะไปขอต่ออายุให้อาก่ง ที่ศาลเจ้าพ่อเสือตรงแถวเสาชิงช้า ถนนตะนาว ไม่ไกลจากวัดมหรรณ บ้านเก่า บ้านเกิดของผมเอง ริมคลองหลอด บนข้าวสาร น้ำมัน ชุดแม่ทัพ หัวหมู ซาแซ โหงวแซ เสร็จแล้วก็เสี่ยงเซียมซี พอได้หมายเลขแล้วก็ต้องโยน โป่ย เพื่อเสี่ยงทายก่อน ถ้าคว่ำอันหงายอันก็แสดงว่า ทำนายถูกต้องแล้ว หรือว่าสำเร็จ ถ้าคว่ำทั้งคู่หรือหงายทั้งคู่ก็แสดงว่าไม่สำเร็จ อาม่าก็จะบนเพิ่ม ต่ออายุไปทีละปีสองปี จนในที่สุดแล้วก็ต่อไม่ได้ เสี่ยงออกมายังไงก็ตายสถานเดียว อาม่าจิตตก สลดใจ ในที่สุดปีนั้นอาก่งก็เป็นบิดถ่ายเป็นเลื...

เมืองคนบ้า ตอนที่ 3                 ท่านผู้อ่านขอได้โปรดทราบว่านี่เป็นนิทานขี้โม้ สำหรับอ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะครับ เดี๋ยวจะคิดว่าเป็นเรื่องจริงก็จะยุ่งกันไปใหญ่ เป็นนิทานที่สอดแทรกคำสอนของครูบาอาจารย์บ้างหรือให้แง่คิดสะกิดใจบ้าง ก็มีเท่านี้เองครับ                หลังจากปี2549 ที่บังเอิญผ่านไปเห็นพิธีกรรมดังกล่าวเข้า ผ่านไป 3 ปี หลุมที่มีขนาดใหญ่ขึ้น จำนวนเจตภูตที่ขึ้นมาตลอดทั้งวันทั้งคืน แทรกซึมไปยังผู้คนในเมืองหลวงเป็นจำนวนมาก เพื่อนๆคนรู้จัก แม้แต่คนในครอบครัวบางคนก็เริ่มแปรเปลี่ยนไป จากที่เคยพูดกันดีๆก็เปลี่ยนเป็นพูดคำด่าคำ ใช้ถ้อยคำรุนแรง เรื่องเล็กๆน้อยๆ เรื่องไม่เป็นเรื่อง แค่มีความเห็นไม่ตรงกันก็ทะเลาะกันรุนแรง ด่าทอหยาบๆคายๆอย่างที่ผมไม่เคยเจอกันมาก่อน ผู้คนในเมืองสิแอ่ม จึงถูกแบ่งออกไปเป็น 3 ฝ่าย มีสองฝ่ายที่ทะเลาะกันรุนแรง ตัดญาติขาดมิตร และฝ่ายที่ 3 ที่เจตภูตแทรกซึมไม่ถึง เป็นผู้ที่มีจิตใจฝักใฝ่ในบุญกุศล มีการทำบุญ ท...

เมืองคนบ้า ตอนที่ 2                 เนื่องจากช่วงนี้มีความบ้าเกิดขึ้นบ่อยๆ จึงถือโอกาสมาเล่านิทานระบายความบ้าเอาไว้ในนี้ ก็ขอให้ท่านผู้อ่านอย่าได้ถือสา เพราะว่าเป็นนิทาน นิทานตอนนี้เกิดขึ้นที่ เมืองเมืองหนึ่ง ขอให้ชื่อว่า เมือง สิแอ่ม ที่เมืองสิแอ่มนี้ เป็นเมืองที่คนโอบอ้อมอารี มีน้ำใจไมตรีต่อกัน มีอะไรก็ช่วยเหลือกันไป อะลุ้มอล่วย มีใจรักในคุณธรรม ปี 2549 ผมก็ฝันไป เรียกว่าฝันดีกว่าครับ เพราะจะได้เข้ากันได้ดีกับนิทาน ฝันไปเห็นนายทหารใหญ่ของเมืองนี้ เขาไปเชิญคนที่มีวิชาอาคมไสยดำ มาด้วยกันหลายคน เห็นจะ 7-8 คน มาร่วมกันทำพิธีกรรมอยู่อย่างหนึ่ง พิธีกรรมที่ว่านี้คือการเรียกเอาเจตภูต จากขุมนรกขึ้นมาสิงสู่คน ฝันไปเวลานั้นเป็นช่วงเลยกลางปี 2549 แล้ว หลุมมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางสัก2เมตรกว่า เห็นจะได้ คนที่ทำพิธีก็นั่งสวดงึมงำๆ ไปรอบๆหลุมดังกล่าว                การสวดกินเวลาไม่นาน ก็เกิดร่างคล้ายๆคน ปีนขึ้นมาจากหลุม แต่ว่าหน้าตาไม่มี มีหัว แขน ขา...

เมืองคนบ้า ตอนที่ 1                 ประมาณปี 2532 ผมได้ไปกราบหลวงพ่อพิทักษ์ ปริสุทโธ เพื่อขอเรียนวิธีการเจริญสติ ท่านเป็นพระธุดงค์ ธุดงค์มาจากไหนก็ไม่บอก และจะธุดงค์ไปไหนท่านก็ไม่บอก เพราะไม่เกี่ยวกับการเจริญสติ ท่านก็บอกว่าจะสอนสติ ให้ลองฝึกดู ถ้าไม่ได้ผลก็ไม่ต้องไปฝึกต่อ นั่นเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หลังจากผมได้รับการยืนยันว่า สำเร็จวิชา มโนมยิทธิแล้ว ท่องญาณ๘ ได้แล้ว และสามารถทำอสุภะกรรมฐานให้เข้าฌาน ๔ ได้ แล้วจู่ๆผมก็รู้ขึ้นมาเองว่า ผมไม่รู้ว่าสติคืออะไร สติที่แปลว่ารู้ ระลึกรู้ มันต้องรู้แบบไหนถึงเรียกว่า สติ เวลานั้นผมไม่รู้จริงๆ จนได้มาพบกับหลวงพ่อพิทักษ์ ฝึกกันเอาเป็นเอาตาย เพียงเพื่อจะรู้จักความหมายของคำว่าสติ คนไม่มีสติ มันก็คือคนบ้าดีๆนี่เองครับ ทุกๆวันช่วงบ่ายๆ ท่านจะเรียกไปหา แล้วเอานมกล่องให้กิน พร้อมกับเล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟัง เหมือนเป็นการหยุดพัก ผ่อนคลาย ไปในตัว บ่ายวันหนึ่ง ท่านก็เล่านิทานเรื่อง ฤษี กับ ฝนที่ทำให้คนเป็นบ้า           ...

กระสือ                สมัยเด็กๆดูทีวีเรื่องผีกระสือแล้วรู้สึกว่าน่ากลัวมาก เป็นเด็กที่กลัวผีเพราะถูกหลอกมาให้กลัว ถ้าเป็นเด็กฝรั่งอาจจะเอาไม้ไปเขี่ย เอาไส้มาทำไส้กรอกแล้วก็เป็นได้ มีแต่หัว ไม่มีมือมีเท้า จะทำอะไรได้ มีแต่จะถูกกระทำเสียมากกว่า ความทรงจำต่างๆเกี่ยวกับกระสือ ก็ควรจะเป็นอุปาทานให้การนั่งสมาธิไปแล้วจะได้เห็นกระสือแบบที่เจอมาในหนัง แต่ว่าเรื่องอุปาทานในสมาธินี้ก็เป็นอุปาทานอีกนั่นแหละ เพราะไปฟังมาว่าการเห็นนิมิตต่างๆในสมาธินั้นต้องเกิดจากอุปาทานภายในจิตเท่านั้น ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว คนจำพวกนี้ก็จะปฏิเสธทุกๆอย่างในทิพยจักขุญาณ แล้วก็จะอ้างคำพูดหลวงปู่ดูลย์ว่า สิ่งที่ถูกเห็นนั้นจริง แต่สิ่งที่ไปเห็นนั้นไม่จริง สังเกตว่าคนที่ยกคำเหล่านี้มาอ้างเพื่อจะบอกว่านิมิตจากทิพยจักขุญาณนั้นเป็นอุปาทาน คนพวกนี้จะไม่เคยฝึกในหมวดเตวิโช ฉฬภิญโญ แต่ว่าอ่านมาฟังมาแล้วก็วิพากย์วิจารณ์ตามที่สติปัญญาอันชาญฉลาดของตนจะคิดวิเคราะห์ไปได้              ...

ภัยพิบัติ ฉบับขี้โม้ ตอนที่3                 เรื่องอนาคตังสญาณ นอกจากองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว การทำนายของสาวกทั้งหลายยังสามารถผิดพลาดคลาดเคลื่อนได้ มากน้อยต่างกันตามความบริสุทธิ์ของจิต และความสามารถวาสนาเดิมของแต่ละบุคคลที่ทำกันมา ดังนั้นการที่จะไปบอกว่า ทำไมครูบาอาจารย์รูปนั้นทำนายเอาไว้นานแล้วไม่เกิดขึ้นเสียที หรือบางทีก็คลาดเคลื่อนไป ก็ไหนว่าเป็นเกจิอาจารย์โด่งดังมีชื่อเสียง มีคนนับหน้าถือตามากมายแล้วทำไมถึงทำนายแล้วไม่เกิดผลตามนั้น หรือแม้กระทั่งว่าพระเกจิอาจารย์บางรูปท่านชอบดุด่าว่ากล่าว ทำกริยาท่าทางดุดันก้าวร้าว แล้วทำไมถึงว่าท่านเป็นพระอริยะเจ้าได้ ทำไมยังแสดงกริยาท่าทางแบบนั้นๆ นั่นก็เพราะวาสนาเดิมท่านทำมาแบบนั้นเอง แก้ไขไม่ได้ เหมือนอย่างพระสาริบุตรที่กระโดดข้ามท้องร่อง นอกจากองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว ไม่มีใครสามารถแก้ไขวาสนาหรือว่าสันดานเก่าให้หมดลงไปได้ แม้ว่าจะบรรลุธรรมขั้นสุดแล้ว ที่เล่ามานี่ก็หวังเพียงจะทำความเข้าใจกับพวกเราทั้งหลายว่า อย่าพึ่งไปด่าว่าตำหนิครูบาอาจารย์เลยนะครับ โด...

ภัยพิบัติฉบับขี้โม้ ตอนที่2                เมื่อไปถึงเขาหลัก ได้พบพ่อท่านรูปหนึ่ง ท่านเป็นศิษย์รูปสุดท้ายของพ่อท่านคล้าย วัดสวนขัน เป็นศิษย์ลำดับที่ ๙ ได้เห็นรูปที่ถ่ายเอาไว้วันที่เกิดสึนามิ ซากศพกองเต็มชายหาด มองไกลๆเหมือนเศษไม้ที่ถูกพัดมากองรวมกัน มองไปใกล้ๆมันคือซากศพทั้งนั้น เป็นที่น่าสลดใจมาก คนภาคกลางเรียก หลวงพ่อ หลวงพี่ คนภาคใต้เรียก พ่อหลวง พี่หลวง พระเกจิที่ได้รับการเคารพนับถือมากก็จะเรียกพ่อท่าน ถ้าชราภาพมากๆ ก็จะเรียกว่าพ่อทวด เช่นหลวงพ่อทวด วัดช้างไห้ ไม่ได้เรียกว่าหลวงปู่ เหมือนอย่างภาคกลาง พ่อท่านรูปนี้มีความพิเศษด้วยกันหลายประการ บ่อยครั้งที่มีคนเห็นท่านไปเดินจงกรมอยู่บนสันหลังคาโบสถ์ บ้างก็เห็นท่านกวาดลานวัดอยู่ แต่ก็มีโยมมานั่งกราบท่านอยู่ที่กุฏิในเวลาเดียวกัน พอถามท่าน ท่านก็เฉยๆ ไม่ได้แสดงว่าเป็นพระที่มีความพิเศษแต่อย่างใด พ่อท่านพูดน้อย ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร                พ่อท่านเล่าว่า หลังวันที่เกิดสึนามิ ต้องช่วยกั...