ตายแล้ว 7 วันจะกลับบ้าน(1)

ตายแล้ว 7 วันจะกลับบ้าน(1)

น้าเจริญ ลูกชายยายเอิบ มีสวนอยู่หลังบ้าน ทอดยาวอ้อมมาทางซ้ายมือของบ้าน ระหว่างบ้านเรากับบ้านน้าเจริญ จะมีจุดทิ้งขยะคั่นกลาง จะไปบ้านน้าเจริญก็ต้องเดินผ่านบ้านเราก่อน น้าแกเลี้ยงปลาขายด้วย ส่วนสวนก็จะเป็นยายเอิบ เก็บผลไม้ขาย มีมะพร้าว มะม่วง กะท้อน กล้วย หลายอย่างด้วยกัน พี่ชายยังเคยไปมุดรั้ว ขโมยเด็ดชมพู่ในสวนยายเอิบบ่อยๆ

น้าเจริญ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แกเลี้ยงปลาเทวดา เพาะขายด้วย วันๆก็จะเห็นแกเดินผ่านหน้าบ้านเรา เข้าไปทางบ้านแก ซึ่งก็ห่างกันสัก 30 เมตร เช้าก็เดินผ่าน เย็นก็เดินผ่าน เป็นอยู่อย่างนี้หลายปี จนอยู่มาวันนึงไม่เห็นแกเดินผ่าน แล้วแม่ก็มาบอกว่า น้าเจริญตายซะแล้ว ป่วยตายกะทันหัน พวกเราก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะไม่ได้สนิทอะไรกันมากนัก

หลังจากตายผ่านไปได้สัก 3 วัน แม่ก็มาเล่าว่า กลางคืนสักเที่ยงคืน จะเห็นน้าเจริญเดินผ่านหน้าบ้าน เข้าไปที่บ้านแก แล้วสักพักแกก็กลับมาเริ่มต้นเดินใหม่ แบบนี้เรื่อยๆไปจนใกล้รุ่ง พอไก่ขันแกก็หายไป แม่นอนอยู่ข้างล่าง ก็มองออกไปทางบังตาของประตูยืดหน้าบ้าน ในตอนกลางคืนบอกว่าเห็นชัดเจน น้าเจริญแน่นอน แกคงจะห่วงบ้าน

กลัวก็กลัว อยากเห็นก็อยากเห็น คืนนั้นเลยรวมหัวกัน 3-4 คนกับพี่ๆ ไม่กล้าไปดูตรงบังตาหน้าประตูบ้าน กลัวแกหันมามองแล้ว แฮ่ใส่... เลยพากันมาหลังบ้าน ส่วนที่ต่อเติมยื่นออกไป มีประตูสังกะสี มีรู มีร่องสำหรับดูผ่านออกไปได้ มันก็จะห่างจากจุดที่น้าเจริญ แกเดินเข้าบ้าน สัก 20 เมตร 5 ทุ่มกว่า ก็ไปแอบดูกัน เห็นแค่เป็นเงาเหมือนคนเดินเข้าบ้านไป แล้วก็สักอึดใจใหญ่ๆ ก็จะมีเงาคนเดินผ่านเข้าไปอีก... ไม่แน่ใจว่าอะไร ทำไม? แต่ก็แยกย้ายกันไปนอนดีกว่า เท่านี้ก็พอแล้ว...