ตายแล้ว7วันจะกลับบ้าน(2)เข้าบ้านไม่ได้

ตายแล้ว7วันจะกลับบ้าน(2)เข้าบ้านไม่ได้

                อาเจ๊กอยู่บ้านติดกัน อยู่ทางขวามือ แต่งกับเมียอายุห่างกันเกินรอบ อาเจ๊กแกหูตึง พวกเราจึงขนาดนามแกว่า เจ๊กหงีลั้ง เวลาคุยกันแกก็ไม่ค่อยได้ยิน แม้ว่าจะใส่เครื่องช่วยฟัง เหน็บเอวเอาไว้ ก็จะคุยกันแล้วงงๆหน่อย เมียแกก็พยายามหาวิธีรักษา ไปหามาหลายหมอ หลายโรงพยาบาล แต่ก็ไม่ดีขึ้น คนเราเมื่ออับจนปัญญาขึ้นมาหนักๆเข้า วิธีจะบ้าบอยังไงก็จะสรรหามาทดลองได้หมดเหมือนกัน

                เมียอาเจ๊กแกไปฟังเขาเล่าว่า เอาดีหนูนา แบบผ่าสดๆ บีบใส่หูจะแก้หูหนวกหูตึงได้  แกเลยไปจัดการหาซื้อหนูนามาผ่าท้องแล้วบีบดีหนูใส่หูอาเจ๊ก ทำอยู่หลายครั้ง ฆ่าผ่าท้องหนูนาไปก็หลายตัว แต่อาเจ๊กแกก็ไม่หาย ต่อมาไม่นานเมียแกก็ตั้งท้อง พอตั้งท้องไม่นานอาเจ๊กก็ตาย บ้านติดกันพอตายขึ้นมา ประสาเด็กอย่างเรามันก็ต้องกลัวผีเป็นธรรมดา กลางคืนขึ้นนอนก็จะรีบเข้านอน นอนก็จะนอนรวมๆกันเพราะจะได้ช่วยให้อุ่นใจหายกลัวผี แต่ธรรมชาติของคนกลัวผีมันก็จะอยากเห็นผีหน่อยๆ แต่ไม่อยากให้ผีเห็น

                คืนวันที่ 7 คืนนั้นเราทุกคนก็ระแวงว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เมียแกเอาน้องเมียมานอนเป็นเพื่อนด้วย พวกเราก็เงี่ยหูฟัง ได้ยินเสียงคนเรียกหน้าบ้าน เขย่าประตูเหล็กที่เป็นประตูยืด แต่ก็ไม่มีใครไปเปิดให้ เพราะทุกคนจำเสียงนั้นได้ พวกเราก็เงียบ แม่กับอาปาก็เงียบไปด้วย เรื่องแบบนี้พวกเราไม่ค่อยอยากจะยุ่งเท่าไร สัก 1 ชั่วโมงเสียงก็เงียบไป อาปาเกิดปวดฉี่ขึ้นมา ก็ลงไปเข้าส้วมที่หลังบ้าน อาปาเป็นคนไม่กลัวผี บอกว่าผีก็อยู่ส่วนผี คนก็อยู่ส่วนคน ไม่เกี่ยวกัน จะไปกลัวทำไม ไปฉี่กลับขึ้นมาจะนอน อาปาก็เล่าว่า เมื่อกี้อั๊วเห็นอี(อาเจ๊ก)ไปปีนหลังบ้านจะเข้าบ้าน แต่ปีนแล้วก็เข้าไม่ได้ ปีนรั้วสังกะสีเสียงดัง โป้งๆป้างๆ


                เข้ามาพวกเราก็ไปถามเมียแกว่าเมื่อคืนได้ยินอะไรไหม เมียแกก็หน้าซีด น้องสาวก็หน้าซีด ได้ยินเหมือนกันหมด แล้วใครจะไปกล้าลงมาเปิดประตูให้ล่ะ.... อยู่ต่อมาอีกไม่กี่เดือน เมียอาเจ๊กก็แท้งลูก เห็นว่าใกล้คลอดแล้ว แกนอนร้องไห้อยู่หลายวัน บอกว่าน้ำนมไหล แต่ไม่มีลูกให้กินนม น่าสงสารมาก จากนั้นก็ย้ายออกไป ให้น้องสาวมาอยู่แทน แล้วเปิดทำเป็นร้านเสริมสวย อาเจ๊กก็ไม่ได้กลับมาเขย่าประตูอีกเลย คงมาแต่คืนที่ 7 เท่านั้นเอง 

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ศาสตราวุธในโลกวิญญาณ

กรรมมันหนีไม่ได้หรอก

บทนำ นิทานขี้โม้