ผีกะหรือผีปอบ ตอนที่2

ผีปอบหรือผีกะ ตอนที่ 2

                ก็ขอให้ถือว่าเป็นนิทานขี้โม้ โม้เอาสนุกสนานเพลิดเพลิน อย่าไปถือเป็นจริงจัง เป็นเรื่องเล่าไร้สาระเป็นหลัก

                เรื่องการตายการเกิด เวียนว่ายกันไปนั้น มีมานานนับอสงไขยกัลป์นับไม่ถ้วน เรื่องจะไปเกิดในภพภูมิไหน หรือไปติดอยู่ในภพภูมิใดเป็นเวลานานๆนั้น ก็เป็นเรื่องธรรมดา เช่นเดียวกับพวกที่ตายไปแล้ว ไปเกิดอยู่ภายใต้อำนาจของ ผีกะตัวพ่อ ทำให้ไปเกิดใหม่ก็ไม่ได้ ติดอยู่กับคำสัญญาสาบานแบบนี้ไป นานแสนนาน วิญญาณพวกนี้กลับไปเกิดเป็นคนหรือเป็นสัตว์ได้ก็ต้องได้รับอนุญาตจากผีกะที่เป็นเจ้าของคำสาบานนั้นๆจะปล่อยไป การจะไปทำลายอาถรรพ์พวกนี้ เกจิอาจารย์ท่านทำได้ แต่ว่าอาจจะเหลือน้อยรูปที่ท่านจะทำให้ได้ อีกทางหนึ่งคือทำลายผีกะตนนั้นเสีย คำสาบานอาถรรพ์ต่างๆก็จะหายไปได้เอง วิธีทำลายก็มีอยู่แต่คงไม่เล่าจะดีกว่า เรื่องทำบุญอุทิศไปให้ หรือแผ่เมตตาอะไรไปให้พวกนี้ยอม ก็บอกเลยว่ายาก พวกนี้ดำมืดในจิตใจ ไม่สนบุญบาป แผ่ไปแผ่มาพวกหมั่นไส้ ทุบเอาให้อีกก็มี

                การสืบทอดเชื้อสายของพวกนี้ ก็ไม่พ้นเรื่องกฎของกรรม คือมีกรรมร่วมกันมาจึงต้องมาเกิดในวงศ์ตระกูลนี้ แล้วต้องมารับสืบทอดกันต่อๆไป ถ้าไม่เซ่นไหว้ทุกๆปีหรือทุกๆ3ปี ผีกะยักษ์ก็จะกินอวัยวะภายใน และตายลงอย่างรวดเร็ว ไม่ใช่ทุกคนในวงศ์ตระกูลจะเป็นผู้สืบทอด ส่วนมากแล้ว รุ่นต่อรุ่นจะมีเพียงคนเดียว ส่วนคนที่เหลือมีหน้าที่ต้องเซ่นไหว้ หาไม่แล้วก็จะโดนกัดกินอวัยวะภายในแทน

                ทางแก้ทางออกมองไม่เห็นเลยว่าจะทำอย่างไรได้ นอกเสียจากบำเพ็ญภาวนาให้จิตพ้นจากความเป็นปุถุชนให้ได้ ก็จะพ้นจากเรื่องพวกนี้ไปได้ แต่ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้สืบทอดต่อจากวงศ์ตระกูล หากแต่เป็นผู้เข้าถึงไตรสรณะคมน์ ก็สามารถพ้นไปเสียจากการเป็นผู้สืบทอดได้ โดยคนอื่นในตระกูลที่ประพฤติตัวครึ่งๆกลางๆ ดีบ้างชั่วบ้าง บุญก็ทำ กรรมก็สร้าง พวกนี้จะถูกเลือกขึ้นมาแทน อีกอย่างหนึ่งคือ ย้ายไปอยู่ถิ่นอื่นเสีย เพราะเท่าที่ผ่านไปเจอ ผีกะพวกนี้จะอยู่กับที่ ไม่เดินทางข้ามย้ายจังหวัด จะมีฤทธิ์อำนาจควบคุมสิ่งต่างๆได้ก็เฉพาะในบริเวณหมู่บ้านนั้นๆที่ตนอาศัยอยู่ ส่วนจะไปให้ผลในต่างถิ่นได้นั้น ต้องอาศัยคนที่เป็นเชื้อสาย รับเอาผีกะนั้นไปด้วย ถึงจะไปปรากฏฤทธิ์เดชในที่อื่นๆได้

                วิชาอาคมที่ผีกะหรือผีปอบเหล่านี้ ก็จะเป็นคาถาอาคม เลขยันต์ ที่จะถ่ายทอดเฉพาะลูกชายของวงศ์ตระกูลนั้นๆ แปลกดีที่ไม่ให้ผู้หญิงได้เรียนรู้สืบทอด คาถาพวกนี้มีเขียนเอาไว้เป็นหีบๆ ที่หีบก็ยังมีลงอักขระเอาไว้ด้านใน มักจะไม่ยอมให้ผู้หญิงไปถูกต้องเข้า จะทำลายก็คือเอาไปเผาที่วัด แต่ว่าใครที่จะไปยกเอาไปเผาก็ต้องมีวิชาพอสมควร ไม่งั้นเข้าไปใกล้ๆก็โดนเจ้าของวิชาทำร้ายเอาได้ อีกทางหนึ่งทีไม่เคยลองก็คือ ให้ฝรั่งที่ไม่รู้เรื่องราวพวกนี้ ยกเอาไปเผาทิ้งเสีย เพราะพวกนี้ไม่ถือสาเรื่องผีสาง ก็แปลกดีที่เขาทำอะไรลงไปแล้ว ผีกะผีปอบทำอะไรคนเหล่านี้ไม่ได้ แต่ถ้าลูกหลานในบ้านนั้นเอาไปเผา เจ้าของวิชาก็จะเล่นงานให้ถึงตายได้ เรื่องเล่าผีกะหรือผีปอบก็ขอจบลงแต่เพียงเท่านี้...สวัสดี