ราชันย์ทะเลใต้ ตอนที่5

ราชันย์ทะเลใต้ ตอนที่5

                ผมอยากทราบว่า วิชาจตุคามศาสตร์คือวิชาอะไร ทำไมถึงเปลี่ยนชะตาชีวิตคนได้

ท่านว่า วิชาจตุคามศาสตร์เป็นวิชาที่ใช้เคลื่อนดวงดาวบนท้องฟ้า คนที่เกิดมาแต่ละคนจะมีดวงดาวประจำชะตาชีวิตตนเองอยู่ การเคลื่อนไปของดวงดาวของเจ้าชะตาก็จะทำให้ได้พบประสบกับสิ่งต่างๆโชคดีโชคร้ายและพบจุดจบตามที่ดวงดาวนั้นเคลื่อนที่ผ่านไป   

          

ผมอยากถามว่า การที่ท่านไปช่วยเหลือคนที่ตกทุกข์ได้ยาก ให้พ้นทุกข์ได้ ให้โชคให้ลาภ ให้คนหายป่วย คนใกล้ตายช่วยให้รอดตายได้ แบบนี้วิชาจตุคามศาสตร์ก็เหนือกฎแห่งกรรมน่ะสิครับ

                ท่านว่า “ไม่ใช่” วิชาจตุคามศาสตร์ก็ยังอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม คนเราทุกคนเกิดมามีโชคดี มีโชคร้าย กูก็แค่เคลื่อนเอาโชคดีของมันมาให้ถึงมันก่อน ส่วนโชคร้ายก็เคลื่อนออกไปก่อน

                ผมก็ร้องอ้าว...แล้วแบบนี้โชคดีหมดไป ที่เหลือในชีวิตมันก็ต้องเจอกับโชคร้ายล้วนๆเลยน่ะสิ

ท่านก็ว่า เวลาโชคดีถ้ามันรู้จักเอาตรงนั้นไปใช้ประโยชน์ในการสร้างสมบุญกุศล ทำคุณงามความดี ก็จะมีประโยชน์แก่ตัวมันเอง ทำให้มันจะได้รับผลของความดีของมันในภายหน้า แต่ถ้ามันเอาไปใช้ในทางที่ผิด ถึงเวลามันก็ต้องรับผลของกรรมที่มันทำ แต่บางคนที่ขอบารมีกูให้ช่วย กูก็ให้มันยืมบารมีกูช่วยให้มันพ้นทุกข์ ให้มันมีลาภ แต่ถึงเวลากูเอาคืนบ้างก็อย่าร้องแล้วกัน

(นึกในใจว่าดีแล้วที่เราขออะไรไม่เคยได้ เพราะถ้าได้มาแล้วต้องกลับไปชดใช้ล่ะก็นะ....แล้วจริงๆในชีวิตคนเรามันก็ไม่มีอะไรที่จะได้มาฟรีๆอยู่แล้ว ดังนั้นเราสู้ทำด้วยตัวเราเองดีกว่านะ )

                ตาขุนโหรเป็นใครครับ?

ตาขุนโหรเป็นอาจารย์กูเอง สอนวิชากูมา แต่ไม่ได้สำเร็จวิชาจตุคามศาสตร์ มีแม่ย่า ที่สำเร็จวิชาจตุคามศาสตร์ แล้วก็มากูนี่แหละที่สำเร็จวิชาจตุคามศาสตร์ ภายหลังจากสำเร็จวิชาจึงได้ขนานนามว่าจตุคามรามเทพ แล้วก็ใช้วิชานี้ช่วยทหารที่ออกไปสู้รบกับข้าศึกจากอโยธยา ทหารคนไหนจะถูกฆ่าตาย ก็เคลื่อนดวงชะตามันออกไปไม่ให้มันต้องตาย  อยู่สู้รบกันเป็นเวลานาน จนกูเบื่อหน่ายสงคราม ชีวิตกูกินข้าวไม่เคยอร่อยสักมื้อเดียว ทั้งวันทั้งคืนแทบไม่เคยมีเวลาพัก มีแต่เรื่องให้เข้าไปช่วย เรือสินค้าโดนปล้นก็กู เรืออัปปางก็กู

                พังพะกาฬเป็นใครครับ?

ไม่ใช่พังพะกาฬ มึงเรียกผิด ชื่อจริงว่า พลังกาฬ หมายถึงผู้มีอำนาจอยู่เหนือกาลเวลา เป็นพ่อกูเอง

                จริงไหมครับที่เล่าลือกันว่า ท่านอาศัยวิชาจตุคามศาสตร์ เรียกลม เรียกฝนได้ ทำให้ล่องเรือไปตัดหัวกษัตริย์เขมรสมัยนั้น แล้วร่องเรือกลับได้ภายในเวลาวันเดียว

                ท่านว่า “ไม่จริง” วิชานี้เป็นการศึกษาเรื่องลม ฝน ฟ้า แผ่นดิน โดยอาศัยดูจากการเคลื่อนตัวของดวงดาวต่างๆที่ทำให้ ลม ฝน ฟ้า น้ำทะเล ต่างๆว่าจะเกิดเหตุการณ์อย่างไรบ้าง กูก็เลือกร่องน้ำที่พัดไหลไปในทิศทางนั้น พอเรือกูเข้าร่องน้ำ กระแสน้ำทะเลมันก็พัดเรือให้ไหลไปมันก็แล่นได้เร็ว ขากลับกูก็ใช้วิธีเดียวกัน

                แล้วทำไมผมเห็นบริวารท่านมีแต่พวกปีศาจ?

ปีศาจไม่ต้องติดวันพระวันหยุด ใช้ผีใช้เทวดา วันพระหยุดไปฟังธรรม กูใช้ปีศาจนี่แหละ ไม่มีวันพระวันโกนวันหยุด กูช่วยได้หมด ใครรักกูเคารพกูเป็นลูกกู กูช่วยหมด จะดีจะชั่วกินเหล้าเมายาถ้าลูกกู กูช่วยลูกกูก่อน ใครจะมาทำอะไรลูกกูไม่ได้ ถ้ามันผิดกูลงโทษมันเอง อย่ามาลงโทษลูกกู พ่อลงโทษลูกไม่ถึงตายหรอก แต่ถ้าคนอื่นลงโทษลูกมันจะเอาถึงตาย งั้นลูกกู คนอื่นไม่ต้องมายุ่ง กูลงโทษของกูเอง กูช่วยหมด มึงจะอยู่ในบ่อขี้กูก็จะกระโจนลงไปช่วยมึงขึ้นมาจากบ่อขี้ ไม่เหมือนไอ้กินเจหรอก ไอ้กินเจมันเลือกช่วย แต่กูไม่เลือก มึงจะชั่วมายังไงก็กูจะช่วยให้มึงพ้นทุกข์ เพื่อว่าสักวันนึงมึงจะได้มีโอกาสทำดีก่อนตาย จะช่วยแบบนี้ได้ มึงว่าบริวารกูต้องเป็นพวกไหน?