ทำแท้ง แก้บาปได้ไหม? ตอนที่ 1
ทำแท้ง แก้บาปได้ไหม? ตอนที่ 1
คงเคยได้ยินกันมามากแล้วว่า
คนที่ไปทำแท้งมานั้นจะมีเด็กคอยเดินตามบ้าง เกาะเอวบ้าง เกาะแข้งเกาะขาบ้าง
บาปมากที่ฆ่าเด็กบริสุทธิ์ ทำให้ชีวิตตกต่ำ ทำกินไม่ขึ้น ต้องไปทำบุญบวชพระ บวชเณร
ถวายสังฆทาน ทำทานบ้านเด็กกำพร้า ต่างๆนานาสารพัด เพื่อแก้ไขบาปกรรมที่ทำลงไป
ผ่อนหนักเป็นเบา ขอให้อโหสิกรรม สิ่งต่างๆเหล่านี้มันจริงเหรอ? แก้ได้ด้วยเหรอ?
แล้วมันต้องดราม่ามากไหม?
ผมก็เคยมีความสงสัยในเรื่องเหล่านี้
สมัยรุ่นๆ วัยอยากรู้อยากเห็นมันก็มีมาก พอจะได้ทิพยจักขุญาณ
ก็ขอบารมีครูบาอาจารย์ไปพิสูจน์ตามหลักวิชาที่ท่านสอนเอาไว้
พอให้รู้เห็นเป็นอุทธาหรณ์เท่านั้นเองนะครับ รู้แล้วก็รู้แล้ว ไม่ได้ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรืออย่างไร
แต่ถ้าพอจะมีคติสอนใจอยู่บ้างก็นำมาเก็บไว้ใช้พิจารณา
ส่วนที่พอจะเล่าให้ฟังกันก็ขอเล่าเป็นนิทาน ให้เป็นนิทานขี้โม้
เพื่อให้ท่านผู้อ่านสบายใจว่าไม่ต้องไปถือเอาจริงเอาจังอะไร
นิทานอีสปอ่านแล้วได้คติสอนใจก็ไม่มีใครไปเอาเป็นเอาตายว่าทำไมกระต่ายวิ่งแพ้เต่า
หรือหนูคุยกับราชสีห์ได้รู้เรื่อง เดี๋ยวนี้นี่กว่าจะเล่าได้รู้สึกว่าจะบ่นมากเลยนะครับ
แก่แล้วขี้บ่นก็คงจะเป็นอย่างนี้เอง....
สมัยนั้นผมสงสัยว่าเด็กที่ถูกทำแท้งแล้วไปอยู่ที่ไหน
พ่อแม่ที่ทำแท้งแล้วเป็นอย่างไร เริ่มเรื่องก็ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดี
ก็มาดูตรงที่เด็กที่ถูกทำแท้งก่อน เวลานั้นก็ไปเฉียดๆขุมนรก
ไปไหว้ท่านผู้มีพระคุณก่อน แล้วก็ขอผ่านไปดูที่ที่เด็กๆเหล่านี้ไปอยู่รวมกัน
มันเหมือนไปยืนอยู่บนลานดิน ดินออกสีแดงๆปนเหลือง แสงสว่างก็ดูขมุกขมัวมองไม่ค่อยจะชัด
อากาศก็ดูจะอึมครึมไปทั่วทั้งบริเวณ แสงสว่างมีก็แต่น้อยๆ มองไปเห็นเด็กตัวน้อยๆบ้าง
เป็นก้อนเลือดกระดุกกระดิกได้บ้าง ตัวเล็กๆ เล็กเท่าฝ่ามือก็มี
เท่าหัวนิ้วโป้งก็มี เสียงกรีดร้องโหยหวนชวนน่าสงสาร จะเรียกว่านรก
ก็ไม่รู้ว่าจะเรียกนรกขุมอะไร ที่นี่ไม่มียมทูต ไม่ต้องมีผู้คุม
เพราะไม่มีการลงทัณฑ์ แค่ปล่อยทิ้งไว้แบบนี้ก็ทรมานเต็มทีแล้ว หิวก็ทำอะไรไม่ได้
แสบตัว เกลือกกลิ้งไปมา ก็แก้ไขอะไรไม่ได้ มันมืดมนไปหมด
เหมือนโดนเอามาปล่อยทิ้งไว้ รอเวลา ... เวลาที่จะไปเกิดในท้องคน
แล้วไปถูกทำแท้งอีก อีกกี่ครั้งก็นับไม่ไหวเหมือนกัน เห็นแล้วก็สลดใจ
จะกราบเรียนถามก็ไม่ทันจะถามท่านก็บอกว่านี่คือโทษของการปานาติบาตรไม่ต้องสงสัยเลย
จุดนี้เป็นจุดคั่นกลางจากสัตว์เดรัจฉานจะไปเกิดเป็นคน
เศษของกรรมจากการฆ่าสัตว์แม่ลูกอ่อนก็ดี ทำร้ายลูกอ่อนจนตายก็ดี
รับจ้างทำแท้งก็ตาม ต้องมาผ่านตรงจุดนี้ก่อน จะเรียกตามศัพท์ก็ต้องว่า 500 ชาติ
กว่าจะได้ไปคลอดออกมาลืมตาดูโลกเป็นคน เป็นคนแล้วก็ต้องตายตั้งแต่ยังเด็ก
จะตายด้วยอุบัติเหตุก็ตามจะตายด้วยโรคร้ายก็ตาม พวกนี้ก็ต้องผ่านการตายอีกหลายชาติมาก
กว่าจะมีชีวิตจนเหมือนเราๆท่านๆที่ยังมีลมหายใจได้อ่านนิทานขี้โม้แบบนี้ได้
นับว่ายากยิ่งกว่ายาก นานแสนนาน ดังนั้นเราท่านทั้งหลาย เกิดมาแล้ว
เป็นผู้มีอายุมาได้ถึงป่านนี้แล้ว เร่งทำความดี
ชีวิตจะเหลือมากเหลือน้อยให้คิดเสมอว่าเหลือน้อยแล้ว ต้องเร่งทำความดี
ไม่มีเวลาเลย ไม่มีเงินเลย ก็จับลมหายใจเข้าว่าพุท หายใจออกว่าโธ วันละ 10 ครั้ง
นึกถึงพระพุทธเจ้าก็ได้ นึกถึงหลวงพ่อ หลวงปู่ครูบาอาจารย์ให้ได้วันละครั้งสองครั้งก็ยังดี
ผ่านจากตรงนี้ไปก็ให้สงสัยเรื่องหญิงที่ตั้งครรถ์
และเด็กที่จะมาเกิด อันนี้ก็อย่าเอาไปใช้อ้างอิงนะครับ เป็นนิทานขี้โม้เฉยๆ
เพราะมีคนตำหนิมาว่าผมติดยึดติดหลงในอภิญญาบ้าง ทิพยจักขุญาณบ้าง บอกว่าธรรมบ้าๆบอๆอะไรที่ผมได้รู้ได้เห็นนั้นมันไม่มีอะไรหรอกแค่อุปาทานไปเอง
สอบถามไปก็ทราบว่าท่านที่ตำหนิมานั้นไม่เคยฝึก แล้วก็ไม่ยอมฝึกด้วย
ซึ่งก็น่าเห็นใจที่ผมทำให้ท่านเหล่านั้นต้องลำบากมาด่า
เพราะว่าจริงๆแล้วผมเป็นคนบ้า ท่านจะมาถือสาคนบ้าอย่างผมมันก็น่าเห็นใจจริงๆครับ
เสร็จแล้วก็มาขอให้ผมเลิกพร้อมๆกับบอกว่าทุกครั้งที่เล่าอะไรไปก็บอกด้วยว่ามันอาจจะไม่ใช่เรื่องจริง
แต่ว่าปกติผมจะบอกทุกท่านเสมอๆว่า
ที่ผมเล่านี่เป็นนิทานที่โม้ขึ้นมาเพื่อความบันเทิง ท่านอย่าเอาเป็นสาระ พอท่านเอาเป็นสาระแล้วมันก็เลยเครียด
พอเครียดแล้วก็มาตำหนิลงที่ผม ผมเองไม่ได้ถือสาอะไรเลยครับ
เมื่อไม่ได้ถือสาก็ไม่ได้อโหสิกรรมแต่อย่างใด
เพียงแต่ว่าถ้าบังเอิญท่านไปตำหนิคนที่เขาทรงฌานได้เป็นต้นไป แบบนี้ต้องระวังให้ดีนะครับ
ลงนรกได้อย่างเดียว กว่าจะเวียนตายเวียนเกิดกลับมาเป็นคนได้นานแสนนาน
เกิดมาแล้วยังบ้าเสียสติอีกหลายต่อหลายชาติ จนชาติสุดท้ายที่จะบรรลุธรรมก็บรรลุได้ยากแสนยา
เรื่องแบบนี้ไม่ค่อยมีใครจะเล่าให้ฟัง เพราะเล่าไปก็จะโดนด่าซ้ำอีกว่าเอาบาปกรรม
เอานรกมาขู่ เพื่อไม่ให้เขาตำหนิน่ะสิ อันนี้ก็ต้องปล่อยผ่านไปนะครับ
ใครรู้ตัวก็ระวังกันเอาเอง ใครรู้แต่โนสน โนแคร์ ก็เอาที่สบายใจเลยครับ...
สำหรับหญิงตั้งครรถ์นั้นมีทั้งที่ดวงจิตเข้ามาสถิตในครรถ์ตั้งแต่เดือนแรกที่เริ่มตั้งครรถ์เลยทีเดียว
แต่สำหรับบางคน กว่าดวงจิตจะเข้ามาสิงสู่ก็ใกล้ถึงวันคลอดแล้วก็มี ดวงจิตแต่ละดวงก็มีกรรมสืบสายกันมาสลับซับซ้อนมากมายก่ายกอง
จะขอยกตัวอย่างเล่นๆให้ท่านเวียนหัวตามไปกับผมบ้างคือว่า เด็กที่จะมาเกิดในท้องแม่
ก็มีกรรมที่จะต้องเจอกับแม่ที่มีลักษณะนิสัย ฐานะ อนาคตความเป็นอยู่ การดูแลกัน ว่าเด็กคนนี้มีกรรมอะไรที่ต้องมาได้รับอันสืบเนื่องกับแม่คนนี้บ้าง
แล้วยังต้องไปประกอบกับกรรมที่ติดตัวมา จะต้องมาเกิดพร้อมเพื่อน พร้อมศัตรู
คู่เวรคู่กรรม เนื้อคู่ คนไหนบ้าง คนเหล่านั้นก็ต้องมาเกิดเช่นกัน
เกิดก่อนเกิดหลังกันกี่วัน จะมาพบปะกันในวันไหน ให้คุณให้โทษอะไรต่อกันบ้าง
นี่มันซับซ้อนกองก่ายกันเป็น Big Data พร้อมติดตั้ง
Block chain มาเรียบร้อยแก้ไขไม่ได้
เพราะเข้ารหัสมามากมายมหาศาลปานฉะนั้น การจะรื้อสัญญาเก่าของสรรพสัตว์ทั้งหลายจึงเป็นหน้าที่ของ
องค์สมเด็จบรมครูแต่เพียงพระองค์เดียว สาวกทั้งหลายไม่สามารถทำได้
ด้วยบารมีที่บำเพ็ญมามากมายมหาศาลเท่านั้นถึงจะทำได้ ต้นทุนไม่เท่ากันก็ทำให้ความรู้ความสามารถแตกต่างกันนั่นเอง
เด็กที่ต้องถูกทำแท้ง
ก็ถูกกำหนดไว้โดยกฎของกรรมแล้วว่าต้องตายตั้งแต่ในท้องแม่ จนเป็นเหตุให้ดวงวิญญาณต้องมาปฏิสนธิในครรถ์ของหญิงที่ไม่พร้อมจะมีลูก
และตัดสินใจที่จะทำแท้ง เพราะถ้าไปเกิดในท้องของหญิงที่มีความพร้อม อยากมีลูก
เขาก็จะรัก ทนุถนอมอย่างดี จนคลอดออกมา แต่ก็ด้วยบุพกรรมเก่าของเด็กด้วย
ทำให้ต้องถูกฆ่าตั้งแต่ยังอยู่ในท้อง สำหรับท้องที่มีดวงวิญญาณเข้าสถิตอยู่แล้ว
แล้วไปทำแท้ง พวกนี้อาฆาตมาก ถามว่าทำไมเอ็งต้องอาฆาตขนาดนี้หรือ เขาก็บอกว่า
ข้ารอมาเกิดหลายครั้งแล้ว ทุกๆครั้งก็ถูกทำแท้งให้ตายก่อน ข้าไม่ยอม ข้าไม่ยอม
ข้าไม่ยอม มันก็พูดของมันไปแบบนั้น ทีนี้ก็ไม่ยอมไปไหน เดินตามแม่บ้าง
เดินตามพ่อบ้าง พวกนี้รู้เรื่องทุกอย่าง ได้ยินทุกคำที่คุยกัน เกาะเอวบ้าง เกาะหลังบ้าง
เกาะขาบ้าง แต่เกาะอยู่ตรงไหนก็จะเลือกอยู่แต่ตรงนั้น ดวงตาอาฆาตชัดเจน
ไม่มีกลัวใคร บางครั้งอยากช่วยแม่เห็นแม่ลำบากคิดว่าถ้าแม่ไม่ลำบากคงไม่ทำแท้งเรา
ก็ช่วยเหลือให้โชคให้ลาภก็มี แต่พอนึกถึงตัวเองต้องโดนฆ่าก็คิดว่าแม่ใจร้ายใจดำเพียงนี้
จึงหาทางทำร้ายให้ล้มเหลวในชีวิตบ้าง เจ็บป่วยบ้าง
สารพัดที่จะทำให้เกิดขึ้นได้ตามอารมณ์ที่อาฆาตไว้
คิดว่าจะให้จบในตอนเดียว
แต่ว่ามัวไปบ่นซะเยอะ เลยต้องไปต่อตอนที่2 พิมพ์ไปยาวมากไม่ได้ครับ ท่านผู้อ่านบ่นมาว่ายาวไปขี้เกียจอ่าน
เอาสัก2หน้าก็พอ เป็นซะอย่างงั้นอีก
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น