ฆ่าตัวตาย
ฆ่าตัวตาย
“บาปกรรมที่ฆ่าตัวตายหนักหนาสาหัสนักต้องกลับมาเกิดแล้วฆ่าตัวตายอีก500ชาติเพื่อชดใช้กรรม”
ผมไม่เห็นด้วยกับการฆ่าตัวตาย
ชีวิตคนไม่ว่าจะยากลำบาก คับแค้นแสนเข็ญเพียงใดก็ตาม
ตราบเท่าที่เรายังมีลมหายใจอยู่ ย่อมจะมีโอกาสแก้ไขได้ทั้งสิ้น หากฆ่าตัวตายไปแล้ว
โอกาสย่อมสูญสลายหายไป ไม่มีทางได้แก้ไขกลับคืนได้อีกเลย การได้เกิดมาบนแผ่นดินพุทธ
ได้พบพระพุทธศาสนา ยังทันได้ฟังคำสอนของครูบาอาจารย์ที่ทรงคุณธรรมขั้นสูง ถ้าต้องการจะฆ่าตัวตายจริงๆแล้ว
ขอให้มาเจริญกรรมฐาน ภาวนา เพื่อฆ่าตัวตายอย่างแท้จริง คือฆ่าความยึดมั่นถือมั่นในตัวตนของเรานี้ลงไปเสีย
ฆ่าภพชาติของเราให้สิ้นไป ไม่ต้องกลับมาเกิดให้มันทุกข์ยากแสนสาหัสแบบนี้อีก
เพราะการผูกคอตาย ยิงตัวตาย
โดดน้ำตาย ต่างๆทั้งหลายเหล่านี้ ไม่อาจเรียกได้ว่าการฆ่าตัวตาย
เป็นแต่เพียงการกำจัดเปลือกที่มีอยู่ เพื่อไปหาเปลือกอันใหม่ที่ยิ่งทุกข์กว่าเดิม
ทุกๆศาสนาทุกๆปรัชญาและทุกๆคำสอนไม่มีการสอนให้ฆ่าตัวตาย
และมักย้ำกันเสมอว่าบาปมากนักหนา
เฮ้ย...มันจะบาปอะไรนักหนา
ร่างกายก็ร่างกายของกู กูฆ่าร่างกายของกูเอง ไปได้ไปฆ่าใครตาย ไอ้พวกที่ฆ่าคนอื่นตายต่างหากล่ะ
ถึงจะบาปนักหนา เพราะตัดทางชีวิตของคนอื่นไม่ให้มีโอกาสได้ประกอบคุณงามความดีอีกต่อไป
แต่นี่ร่างกายของข้าเอง ข้าฆ่าตัวข้าเอง มันจะบาปมากมายอะไรกว่าฆ่าคนอื่น
แล้วต้องกลับมาเกิดเพื่อฆ่าตัวตายอีก 500 ชาติเนี่ยนะ แล้วรู้ได้ยังไงว่า ที่ข้าต้องฆ่าตัวตายในชาตินี้นั้น
มันอาจจะเป็นผลของวิบากกรรมที่อยู่ใน500ชาตินี้ก็เป็นได้ ที่ข้าต้องฆ่าตัวตาย
อาจจะเป็นชาติที่ 251 ฆ่าตัวตายเสร็จแล้วจะได้รีบมาเกิดมาฆ่าตัวตายอีก 250
ครั้งจะได้หมดๆกรรมกันเสียที แต่ถ้าข้าฆ่าตัวตายแล้วต้องไปชดใช้500ชาติ
พอชาติหน้าฆ่าตัวตายอีกแทนที่จะเหลือ 499 ชาติก็ต้องกลายเป็น 499+500 ชาติ แบบนี้ทบกันไปเรื่อยๆ
มีหวังฆ่าตัวตายมันทุกชาติไปนั่นแหละ ไม่จบไม่สิ้นเสียที แบบนี้จะทำยังไง? แล้วทำไมต้อง500ชาติ จะ1000ชาติ หรือ 2-3
ชาติไม่ได้หรือ? ใครกันเป็นคนกำหนด? เรื่องแบบนี้หลายคนก็คงสงสัยเหมือนกับผมนี่แหละ
หรือบางคนไม่สงสัยพออ่านมาถึงตรงนี้แล้วก็เลยได้สงสัยไปด้วยกัน
อยู่มาวันหนึ่งผมเองสงสัยแล้วก็กราบท่านผู้มีพระคุณทั้งหลาย
แล้วก็ต้องถามเอาครับ เพราะไม่รู้ก็ต้องถาม ถ้ารู้แล้วก็ไม่ต้องถาม
พอจะถามเท่านั้นก็โดนสวนกลับมาก่อนว่า เอ็งมันโง่อีกแล้วนะ
ไอ้500ชาตินี่ไม่ได้หมายถึง ต้องเกิดมาแล้วฆ่าตัวตายอีก 500 ชาติ
แต่หมายถึงจำนวนมากๆ สมัยก่อนอะไรที่ว่ามากๆก็เรียกเอาจำนวน 500 เป็นคำต่อท้าย
เช่น โจร 500 ก็ไม่ได้หมายความว่ามีโจรทั้งหมด 500 คน แต่หมายถึงมีโจรจำนวนมากมายเหลือจะนับ
แล้วที่ว่าบาปกรรมหนักหนาสาหัสนั้น ก็เพราะว่าฆ่าชีวิตคนหนึ่งคน เป็นการตัดรอนโอกาสในการทำความดี
อย่าคิดว่าชีวิตนี้เป็นของเราแต่เพียงผู้เดียว พ่อแม่ร่วมกันสร้าง ช่วยกันเลี้ยง
ป้อนนม ป้อนข้าว ป้อนน้ำ จนเติบใหญ่ หวังให้ได้กตัญญูทดแทนพระคุณ
ได้เลี้ยงดูท่านยามแก่เฒ่าช่วยจับช่วยจูงช่วยพยุงยามไร้เรี่ยวแรง พอมาฆ่าตัวตายแล้ว
ใครจะอยู่ดูแลพ่อแม่ จะทดแทนบุญคุณพ่อแม่ผู้ให้ชีวิต ให้ข้าว ให้น้ำ
ให้การศึกษามาได้อย่างไร เป็นบาปมาก ก็บาปมากเท่ากับการฆ่าคนตายนี่เอง
อยากรู้เรื่องการฆ่าตัวตาย ก็ต้องไปดูวิญญาณของพวกที่ฆ่าตัวตายไปแล้วว่าพวกนี้ไปไหน
ทำอะไร เป็นยังไงบ้าง สมัยหนุ่มๆผมมีโรคประจำตัวคือโรคชอบเผือกเรื่องชาวบ้าน
อาการก็มีกำเริบเป็นพักๆ กำเริบทีก็ต้องไปหาเรื่องเผือกเขาไปเรื่อย
เผือกกับคนไม่พอก็เผือกกับหมากับแมว ไปเผือกกับผี
เพราะคิดว่าสักวันนึงเราก็ต้องกลายเป็นผี เราจึงควรไปศึกษาเอาไว้ล่วงหน้าเสียก่อน
ว่าแล้วก็ขอตามไปดูสักหน่อย
ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรนักสำหรับท่านที่เคยฝึกฝนกันมาบ้าง
ครูบาอาจารย์ท่านสงเคราะห์ ท่านผู้มีพระคุณทั้งหลายเห็นว่าการเผือกนี้พอจะมีประโยชน์อยู่บ้างท่านก็สงเคราะห์ให้
แค่นึกถึงว่าเท่านั้นก็เจอเข้ากับหลายๆตนด้วยกัน ไอ้หนุ่มนี่เครียด กินเหล้า
แล้วก็ผูกคอตาย ตายแล้วก็ไม่ไปไหน ยืนคอตกอยู่ตรงนั้น ถามว่าทำไมต้องผูกคอตาย
ก็บอกว่า เครียดครับ ตกงาน พ่อแม่ก็ด่า แฟนก็มาทิ้ง โดนไล่ออกจากบ้าน
ยามเราทำงานหาเงินได้ก็ดีกับเรา พอตกอับลงมา ถูกทิ้งถูกด่าโดนดูถูกดูแคลนสารพัด
เพื่อนฝูงก็ไม่คบทำเป็นคนไม่รู้จัก อยู่ไปมันจะมีประโยชน์อะไร
เลยไปหาเหล้ามากินย้อมใจ พอเมาๆแล้วก็ตัดสินใจแขวนคอตาย เพราะถ้าไม่เมาก็กลัวเหมือนกัน
ไม่กล้าแขวนคอตาย พอตายแล้วก็ไม่รู้จะไปไหน ก็อยู่มันที่เดิมนี่เองครับ
จนกว่าจะหมดอายุขัยถึงจะได้ไปรับกรรมตามแต่ที่ทำเอาไว้
ต่อจากนี้ก็ต้องหันไปถามท่านผู้มีพระคุณ
กราบเรียนถามว่าแล้วแบบนี้ต้องไปเกิดแล้วฆ่าตัวตายอีก500ชาติไหมครับ
หรือว่าไปรับกรรมอะไรก่อน ท่านว่าตกนรกก่อน พอหมดอายุขัยก็ต้องไปสำนักพระยายม
ไปตัดสินความผิดฐานฆ่าตัวตาย ไปชดใช้กรรมในขุมนรกแล้ว ก็ต้องลำดับมาเกิดเป็นเปรต
อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน จึงมาเกิดเป็นคน
เกิดมาแล้วเศษของกรรมก็ต้องมาฆ่าตัวตายอีกหลายๆชาติ....
อ่า....เกล้ากระผมสงสัยนะครับว่า
แล้วตอนเป็นเปรต เป็นอสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน ทำไมไม่ฆ่าตัวตายบ้างล่ะครับ (ปล.ลูกอีช่างสงสัยอ่ะนะ)
ก็ตอนนั้น ในเวลาที่เป็นเปรต มีทุกขเวทนามากอยู่แล้ว
แม้จะฆ่าตัวตายก็เจ็บตัวเปล่าเพราะฆ่าไม่ตาย อสุรกายก็เช่นเดียวกัน
พอมาเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานก็ไม่สามารถครุ่นคิดถึงเรื่องอื่นๆได้ เพียงแต่หากิน
ต่อสู้ หลับนอน สืบพันธุ์ มีความหวาดกลัว รักตัวกลัวตาย จึงไม่มีการฆ่าตัวตาย
เพราะว่ายังเป็นผู้เขลา ผู้หวาดกลัวอยู่ ต่อเมื่อมาเกิดเป็นคนแล้วจึงได้คิดฆ่าตัวตาย
การคิดฆ่าตัวตายไม่ใช่การคิดสั้น เพราะคิดมาหลายๆครั้ง คิดบ่อยๆว่าอยากจะฆ่าตัวตาย
คิดไปบ่อยๆเข้าเมื่อถึงโอกาสประจวบเหมาะก็ฆ่าตัวตาย ทั้งนี้เพราะอะไร?
ก็ต้องย้อนกลับไปดูอารมณ์เก่าของที่ผ่านมาในอดีตชาติ
เช่นไอ้หนุ่มคนนี้แขวนคอตาย ก่อนจะตายได้รับความกระทบกระเทือนทางด้านจิตใจมาก
จะว่ามากก็ไม่ได้มากมายอะไรหรอก
แต่ว่าจิตใจที่ไม่เคยฝึกฝนให้ต้องรับกับอารมณ์ด้านร้ายทำให้ขาดภูมิต้านทาน
ตกงานก็หางานใหม่ หาของมาขาย ไปเป็นลูกมือช่วยขายของ
หรือจะไปอยู่วัดช่วยพระช่วยเณรทำงานวัดแลกข้าวกินไปก่อนก็ได้ พ่อแม่จะด่า
ก็ด่าเพราะรัก เพราะไม่อยากให้ท้อแท้ใจ แต่ใจตัวเองที่ท้อแท้ คิดแต่เรื่องลบๆๆๆ
ความคิดลบๆๆๆมากๆๆๆๆ จนฆ่าตัวตายได้นั้น ต้องคิดลบมากๆ คิดซ้ำไปซ้ำมา
ความคิดที่ฝังจิตฝังใจนี้ จะเกิดเป็นสัญญาเก่าที่เจ็บช้ำรันทดหดหู่
ตามมายังชาติถัดๆไป พอเมื่อใดอารมณ์เก่านี้ปะทุขึ้น ก็จะเห็นเรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่
อดทนอดกลั้นอะไรไม่ได้แล้ว ก็คิดวกวน วนเวียนแต่เรื่องร้ายๆจนเป็นอุปาทานยึดมั่นถือมั่นในความคิดลบของตนเองแล้วก็ฝังจิตฝังใจจนกลายเป็นสัญญาฝ่ายลบ
ติดจิตใจไปข้ามภพข้ามชาติไปอีก มันก็จะหลายชาติก็เพราะอย่างนี้นี่เอง
เพราะความคิดลบที่ฝังในสัญญาที่ประทับไว้ในจิตของตัวเอง
จนในที่สุดเกิดมาใหม่ก็มาฆ่าตัวตายอีก แล้วจะแก้ยังไง?
ช่วยชีวิตสัตว์ที่มันกำลังถึงฆาต
ต้องตาย ปลาที่ติดแอ่งน้ำ วัวควายหรือสัตว์ที่กำลังจะถูกนำไปฆ่า
ต่อหน้าต่อตาก็ลงมือช่วยเหลือให้รอดชีวิต พยายามช่วยเหลืออย่างสุดแรงกายแรงใจ
ปัญญาส่วนหนึ่งก็เกิดขึ้นกับจิตว่า โอ้หนอ...แม้แต่สัตว์เดรัจฉาน ตัวเล็กตัวน้อย
หรือว่าตัวโตก็ตาม ต่างก็รักชีวิตของมันด้วยกันทั้งนั้น ไม่มีใครอยากตายก่อนกาลอันควรเลย
ซึ่งตัวเรานี้ได้เกิดเป็นมนุษย์ มีโอกาสดีกว่าสัตว์เดรัจฉานเหล่านี้มากมายนัก
ควรหรือจะมาฆ่าตัวตายให้อาย ปลา อายนก อายวัว อายควาย
เราเองควรจะมีชีวิตต่อไปเพื่อช่วยชีวิตผู้อื่น สงเคราะห์คนและสัตว์ที่เกิดมาแล้วเป็นทุกข์
นี่คือเอาอารมณ์ด้านบวกไปหักล้างอารมณ์ด้านลบ ช่วยชีวิตสัตว์จึงเหมือนได้ช่วยชีวิตตัวเอง
การปล่อยสัตว์ทำทานชีวิตแบบนี้จึงต้องลงมือทำด้วยตนเอง
ก็เพราะอานิสงค์ตรงนี้นี่เองที่เราจะเป็นผู้รับรู้รับเห็นจนเป็นปัญญาขึ้นมาได้
จะไปฝากเงินคนโน้นคนนี้ไปทำ ก็ทำได้
แต่ว่าไม่ถึงอกถึงใจเหมือนไปลงมือช่วยชีวิตสัตว์หรือคนในยามคับขันนั้นๆ นี่เป็นทางแก้ทางหนึ่ง
แม้จะไม่มากก็ยังพอได้เติมสัญญาดีๆเอาไว้ในจิตใจของตน
สวดมนต์ทุกๆวัน จะสั้นจะยาว
จะมากจะน้อย ก็ยังดี ให้เสียงสวดมนต์และความหมายแห่งพุทธมนต์นี้ได้กล่อมเกลาจิตใจ
ให้รู้ถึงบาปบุญคุณโทษ ให้เห็นทุกข์ว่าเป็นธรรมดาของโลกนี้ ขึ้นชื่อว่าการเกิดมานั้นไม่มีทุกข์เลยย่อมไม่มี
คือจะเป็นคนหรือสัตว์เมื่อเกิดขึ้นมาแล้วต้องเป็นทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น เราเองก็เช่นกันหนีไม่พ้น
ดังนั้นจะทุกข์เข้ามาในชีวิตอย่างไรก็เห็นว่าเป็นเรื่องปกติ
เดี๋ยวมันก็ต้องผ่านพ้นไป ไปพบกับทุกข์ใหม่ๆ ได้ไปเจอเรื่องราวหนักหนาสาหัสมากมายเพียงใด
ก็เห็นว่าในที่สุดแล้วมันก็ต้องจบลงไปในที่สุด เพราะแม้แต่ทุกข์เองก็ยังคงไม่พ้นกฎของไตรลักษณ์เช่นกัน
การสวดมนต์ทำให้เกิดพลังด้านบวกต่อจิตใจ ให้สัญญาในใจเป็นบวก
ก็จะแก้สัญญาลบในใจที่เศร้าหมองคิดฆ่าตัวตายลงได้
การได้ฟังธรรม ได้อยู่ใกล้ครูบาอาจารย์
ได้สนทนาธรรม ได้รับคำแนะนำตักเตือน ด้วยจิตใจที่นอบน้อม เคารพต่อพระอริยสงฆ์แล้ว
ก็จะมีส่วนช่วยให้เกิดกุศลจิตในใจของตน ไปบดบังอกุศลกรรมชั่วนั้นลงไปได้
เมื่อทำได้เช่นว่านี้แล้ว ภพชาติที่ต้องเกิดมาฆ่าตัวตายก็จะมีอันสิ้นสุดลง ทำเดี๋ยวนี้ก็หมดกรรมเดี๋ยวนี้
ทำเมื่อไหร่กรรมเรื่องคิดฆ่าตัวตายก็หมดลงเมื่อนั้น อันนี้ก็นิทานขี้โม้
โม้เรื่องฆ่าตัวตาย เพราะไม่ต้องการเห็นใครฆ่าตัวตาย
และก็ไม่ต้องการให้ต้องมาใช้กรรมจากการฆ่าตัวตาย 500 ชาติ 108 ชาติอะไรแบบนั้นเลย
จบมาถึงตรงนี้ หากว่าท่านใดยังคิดจะฆ่าตัวตายอยู่ ก็ขอได้โปรดอ่านซ้ำอีก3รอบ
แล้วทำตามที่แนะนำโดยไม่มีคำว่าแต่.... แล้วท่านจะรอดจากบ่วงแห่งกรรม...
กรรมเริ่มจากจิต ก็ต้องแก้ที่จิตเป็นสำคัญ...กรรมดำแม้จะแก้ให้เป็นกรรมขาวไม่ได้เพราะอดีตย่อมผ่านไปแล้ว
แต่ก็สามารถทำกรรมขาวให้มากๆจนกรรมดำถูกกลบมิดไปได้เช่นกัน...สวัสดี.
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น