นิทานขี้โม้

พญานาค ตอนที่ 2                  จากที่เคยผ่านไปพบโดยบังเอิญ แล้วก็งงๆด้วยไม่ทันเตรียมตัวว่าจะสงสัย ใคร่รู้เรื่องอะไรดี จะไปถามอะไรใครก็ไม่แน่ใจว่าจะควรไม่ควรอย่างไร ครั้งต่อมาก็ตั้งใจว่าจะไปเยี่ยมหาดูว่า พญานาคเหล่านี้ท่านเป็นใคร มีลักษณะอย่างไรบ้าง ก็อาศัยกรรมฐานตามที่ครูบาอาจารย์ท่านสอนมา จับอารมณ์เพียงเบาๆ อาศัยความสบายใจเป็นหลัก ระงับนิวรณ์ทั้ง๕ประการได้แล้ว จิตทรงตัวดี ตามภาษาบาลีท่านว่า  เป็นอารมณ์ในอุปจารสมาธิ ก็ต้องอาศัยอาราธนาบารมี พระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นประธาน ครูบาอาจารย์ที่เคารพทุกๆพระองค์ช่วยสงเคราะห์ พอเห็นภาพท่านผู้มีพระคุณทั้งหลายได้ชัดเจนดีแล้ว ก็ขอท่านว่าจะไปเที่ยวเมืองพญานาค ซึ่งที่จริงแล้วไม่ต้องบอก พระท่านก็รู้อยู่ทุกอย่างแล้ว รู้แม้กระทั่งคำถามที่เราคิดจะถาม ตามประสาพวกสอดรู้สอดเห็น และลูกอีช่างสงสัย                 ไปถึงก็เห็นเป็นงูหลายตัวรออยู่ตรงหน้า ตัวใหญ่มาก เกล็ดมีขนาดใหญ่ ลำตัวเท่ากับถังสีขนาด30ลิตร ดวงตาใหญ่พอๆกับลูกฟุตบอล ความยาวน่าจะสัก20-30เมตรเห็นจะได้ มองไปบนหัว ก็ไม่เห็นจะมีหงอน ไม่เหมือนรูปปั้นที่เขาปั้นเอาไว้ตามวัด หรือที่หน้ากล่องไม้ขี