นิทานขี้โม้

เมืองคนบ้า ตอนที่ 3                 ท่านผู้อ่านขอได้โปรดทราบว่านี่เป็นนิทานขี้โม้ สำหรับอ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะครับ เดี๋ยวจะคิดว่าเป็นเรื่องจริงก็จะยุ่งกันไปใหญ่ เป็นนิทานที่สอดแทรกคำสอนของครูบาอาจารย์บ้างหรือให้แง่คิดสะกิดใจบ้าง ก็มีเท่านี้เองครับ                หลังจากปี2549 ที่บังเอิญผ่านไปเห็นพิธีกรรมดังกล่าวเข้า ผ่านไป 3 ปี หลุมที่มีขนาดใหญ่ขึ้น จำนวนเจตภูตที่ขึ้นมาตลอดทั้งวันทั้งคืน แทรกซึมไปยังผู้คนในเมืองหลวงเป็นจำนวนมาก เพื่อนๆคนรู้จัก แม้แต่คนในครอบครัวบางคนก็เริ่มแปรเปลี่ยนไป จากที่เคยพูดกันดีๆก็เปลี่ยนเป็นพูดคำด่าคำ ใช้ถ้อยคำรุนแรง เรื่องเล็กๆน้อยๆ เรื่องไม่เป็นเรื่อง แค่มีความเห็นไม่ตรงกันก็ทะเลาะกันรุนแรง ด่าทอหยาบๆคายๆอย่างที่ผมไม่เคยเจอกันมาก่อน ผู้คนในเมืองสิแอ่ม จึงถูกแบ่งออกไปเป็น 3 ฝ่าย มีสองฝ่ายที่ทะเลาะกันรุนแรง ตัดญาติขาดมิตร และฝ่ายที่ 3 ที่เจตภูตแทรกซึมไม่ถึง เป็นผู้ที่มีจิตใจฝักใฝ่ในบุญกุศล มีการทำบุญ ทำทานเป็นปกติ สวดมนต์ เจริญภาวนา มีอารมณ์ทรงฌาน ได้บ้าง   กลุ่มนี้น่าสนใจตรงที่ว่า สำหรับนักบวชผู้ทรงคุณธรรมขั้นสูง เจตภูตเข้าใกล้ไม่ได้ ลดล

เมืองคนบ้า ตอนที่ 2                 เนื่องจากช่วงนี้มีความบ้าเกิดขึ้นบ่อยๆ จึงถือโอกาสมาเล่านิทานระบายความบ้าเอาไว้ในนี้ ก็ขอให้ท่านผู้อ่านอย่าได้ถือสา เพราะว่าเป็นนิทาน นิทานตอนนี้เกิดขึ้นที่ เมืองเมืองหนึ่ง ขอให้ชื่อว่า เมือง สิแอ่ม ที่เมืองสิแอ่มนี้ เป็นเมืองที่คนโอบอ้อมอารี มีน้ำใจไมตรีต่อกัน มีอะไรก็ช่วยเหลือกันไป อะลุ้มอล่วย มีใจรักในคุณธรรม ปี 2549 ผมก็ฝันไป เรียกว่าฝันดีกว่าครับ เพราะจะได้เข้ากันได้ดีกับนิทาน ฝันไปเห็นนายทหารใหญ่ของเมืองนี้ เขาไปเชิญคนที่มีวิชาอาคมไสยดำ มาด้วยกันหลายคน เห็นจะ 7-8 คน มาร่วมกันทำพิธีกรรมอยู่อย่างหนึ่ง พิธีกรรมที่ว่านี้คือการเรียกเอาเจตภูต จากขุมนรกขึ้นมาสิงสู่คน ฝันไปเวลานั้นเป็นช่วงเลยกลางปี 2549 แล้ว หลุมมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางสัก2เมตรกว่า เห็นจะได้ คนที่ทำพิธีก็นั่งสวดงึมงำๆ ไปรอบๆหลุมดังกล่าว                การสวดกินเวลาไม่นาน ก็เกิดร่างคล้ายๆคน ปีนขึ้นมาจากหลุม แต่ว่าหน้าตาไม่มี มีหัว แขน ขา ตัว ดูออกว่าเหมือนคน แต่ว่าดำไปหมด ดำเหมือนน้ำมันดิบ การขึ้นมาจากหลุมก็คล้ายๆการคืบขึ้นมา พอเวลาพ้นจากหลุม ก็ยังยืนไม่ได้ เหมือนคนนอนทอดอย

เมืองคนบ้า ตอนที่ 1                 ประมาณปี 2532 ผมได้ไปกราบหลวงพ่อพิทักษ์ ปริสุทโธ เพื่อขอเรียนวิธีการเจริญสติ ท่านเป็นพระธุดงค์ ธุดงค์มาจากไหนก็ไม่บอก และจะธุดงค์ไปไหนท่านก็ไม่บอก เพราะไม่เกี่ยวกับการเจริญสติ ท่านก็บอกว่าจะสอนสติ ให้ลองฝึกดู ถ้าไม่ได้ผลก็ไม่ต้องไปฝึกต่อ นั่นเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หลังจากผมได้รับการยืนยันว่า สำเร็จวิชา มโนมยิทธิแล้ว ท่องญาณ๘ ได้แล้ว และสามารถทำอสุภะกรรมฐานให้เข้าฌาน ๔ ได้ แล้วจู่ๆผมก็รู้ขึ้นมาเองว่า ผมไม่รู้ว่าสติคืออะไร สติที่แปลว่ารู้ ระลึกรู้ มันต้องรู้แบบไหนถึงเรียกว่า สติ เวลานั้นผมไม่รู้จริงๆ จนได้มาพบกับหลวงพ่อพิทักษ์ ฝึกกันเอาเป็นเอาตาย เพียงเพื่อจะรู้จักความหมายของคำว่าสติ คนไม่มีสติ มันก็คือคนบ้าดีๆนี่เองครับ ทุกๆวันช่วงบ่ายๆ ท่านจะเรียกไปหา แล้วเอานมกล่องให้กิน พร้อมกับเล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟัง เหมือนเป็นการหยุดพัก ผ่อนคลาย ไปในตัว บ่ายวันหนึ่ง ท่านก็เล่านิทานเรื่อง ฤษี กับ ฝนที่ทำให้คนเป็นบ้า                กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีฤาษีตนหนึ่ง บำเพ็ญบารมีมายาวนาน อาศรมฤาษีตนนี้อยู่ห่างจากตัวเมืองออกไป ครั้งนั้นฤาษีได้นิมิตเ