นิทานขี้โม้

ปู่เจ้าสมิงพราย ตอนที่2                 วิธีปิดตาที่ปู่เจ้าสมิงไพรเปิดเอาไว้ให้นั้น ไม่เคยรู้มาก่อน ก็อาศัยบารมีครูบาอาจารย์เป็นที่พึ่ง ก็รู้ขึ้นมาในสมาธิว่า พุทโธอัปมาโน คุณของพระผู้มีพระภาคเจ้าไม่มีที่สุดไม่มีประมาณ ว่าแล้วก็ขอบารมีพระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นประธาน ตั้งนะโม 3 จบ แล้วก็ว่า นะปิด โมปิด พุทปิด ธาปิด ปิดด้วยนะโมพุทธายะ ยะธาพุทโมนะ ระหว่างบริกรรมก็เอามือวางไว้บนหัวของคนที่เราจะปิดตาที่สามนี้ บริกรรมไปจนเกิดแสงสว่างไปทั่วตัวก็เป็นอันว่าเสร็จเรียบร้อย หลังจากนั้นก็ต่อด้วยบทมงกุฎพระเจ้า ก็เหมือนเดิมคือบริกรรมไปจนเกิดเป็นแสงสว่างจ้าขึ้น แล้วก็บอกให้หญิงสาวผู้นี้สวดคาถามงกุฎพระพุทธเจ้าทุกๆวันเป็นประจำให้ครอบกายตัวเองเอาไว้ เป็นคาถาป้องกันตัวที่มีพุทธคุณมากมาย                สมัยผมยังเป็นเด็ก สัก 10-11 ขวบ เรียนคาถาอาคมจากตาลุงเพื่อนแม่ ที่เคยเป็นหมอผีเก่าก่อน บอกว่าคาถาอิติปิโสเรือนเตี้ยนี้ ถ้าเอ็งท่องไปเรื่อยๆ ไม่มีผล ป้องกันตัวเองไม่ได้ นอนๆท่องไป ตะปูหล่นจากขื่นใส่หัว หัวแตกได้ เพราะว่าเวลาสวดต้องมีท่าประกอบด้วย พอตั้งนะโม 3 จบแล้ว ก็ให้แบมือ เอานิ้วก้อยมาชนกัน แล้

ปู่เจ้าสมิงพราย ตอนที่1                ใช่แล้วครับจากพระประแดงไปสมุทรปราการนั่นเองครับ ตอนเด็กๆมีความรู้สึกว่าไกลมาก ตอนแก่แล้วก็ยังรู้สึกว่าไกล แต่ว่าไม่มีเกี่ยวอะไรกับนิทานขี้โม้ในตอนนี้เลยครับ                หญิงสาวคนนึงที่เติบโตมาในแวดวงของไอ้เสือ ซึ่งก็ไม่ใช่เสือจริงๆแต่อย่างใดอีกนั่นแหละครับ มีตารับออเดอร์สั่งฆ่าคน มีมือปืนในสังกัดนับสิบคน ตาเป็นคนมีวิชาอาคม ตื่นเช้ามาก็ท่องคาถาล้างหน้า บ้วนปาก ก้าวออกจากบ้าน พวกนี้ก็เหนียวจริง ยิงฟันไม่เข้า แต่ว่าไม่มีใครอยู่เหนือกฎแห่งกรรมไปได้ เมื่อถึงเวลา ก้าวลงจากบ้าน บันไดแค่3ขั้น ตกบันไดคอหักตาย ลูกสาวก็มารับช่วงต่อจากพ่อ ซึ่งก็คือแม่ของหญิงสาวผู้นี้นี่เอง เด็กผู้หญิงที่โตมากับการใช้มีดใช้ปืน เตะต่อยกับผู้ชาย 1 ต่อ 3 ได้ เมื่อโตมาก็แต่งงานมีลูกตั้งแต่ยังวัยรุ่น แม่โกรธมาก กระทืบซะกระอักเลือด ฝ่ายแฟนก็รักก็หวง จึงไปหาหมอผีมาทำเสน่ห์เรียกผู้หญิงกลับไป เมื่อผู้หญิงคนนี้กลับไปแล้วฝ่ายแม่ก็ไปให้หมอผีทำเสน่ห์เรียกตัวกลับมาอีก แฟนก็ไปให้หมอผีทำเสน่ห์ยาแฝด จนกลับไปอยู่ด้วย แม่ก็เรียกมาเอาน้ำอัดลมที่ใส่คุณไสยเอาไว้ให้กิน ผลที่สุดก็เลย

ทำแท้ง แก้บาปได้ไหม ?   ตอนที่ 2                            การทำแท้งนั้นผมไม่สนับสนุนเลย ไม่พร้อมก็ต้องป้องกัน ป้องกันไม่ได้แล้วไม่ว่าพร้อมไม่พร้อมก็ต้องดูแลกันให้ดีที่สุด เว้นเสียแต่ ครรถ์เป็นพิษ ภายใต้การดูแลของหมอแล้ว หมอระบุให้ต้องทำแท้ง แบบนี้ก็เป็นกรรมของตัวเด็กเอง แต่ก็มีเหมือนกันที่ตั้งท้องแล้ว แต่วิญญาณยังไม่สถิตเข้าร่าง แท้งเสียก่อน แบบนี้ก็มองไม่เห็นวิญญาณเด็กจะมาคอยติดตามแต่อย่างใด ทำให้บางคนที่ทำแท้งแล้วทำไมถึงไม่ได้รับผลกรรมตามสนอง มันก็จะคล้ายๆกับการต่อยไข่ลม มาเจียวทำอาหาร ไข่ลมไม่มีเชื้อ ฟักก็ไม่เป็นตัว แต่ก็มีความคาว มีสารองค์ประกอบของชีวิตแทบจะครบถ้วน แต่ว่าขาดเพียงเชื้อตัวผู้ ไข่แบบนี้กินเข้าไปก็ไม่ได้ทำลายชีวิตสัตว์แต่อย่างใด ดังนั้นบางคนแท้งแล้วก็มีคนคอยดราม่า ด่าว่าแช่งชักสารพัดสารเพ โดยไม่ได้ดูเลยว่าที่แท้งไปมีวิญญาณมาสิงสู่แล้วหรือยัง หรือว่ายังเป็นแต่เพียงเซลล์ที่มีการแบ่งตัวยังไม่มีดวงจิตมาสิงสู่ ด่าไว้ก่อน พ่อสอนไว้ แบบนี้ก็น่ารำคาญเหมือนกัน บางคนชำนาญการตั้งท้องมาก บังเอิญว่าไปท้องตอนที่สามีไปทำธุระแดนไกล กลัวสามีจะสงสัยว่าลูกใคร ก็จะหาทางทำลาย

ทำแท้ง แก้บาปได้ไหม? ตอนที่ 1                คงเคยได้ยินกันมามากแล้วว่า คนที่ไปทำแท้งมานั้นจะมีเด็กคอยเดินตามบ้าง เกาะเอวบ้าง เกาะแข้งเกาะขาบ้าง บาปมากที่ฆ่าเด็กบริสุทธิ์ ทำให้ชีวิตตกต่ำ ทำกินไม่ขึ้น ต้องไปทำบุญบวชพระ บวชเณร ถวายสังฆทาน ทำทานบ้านเด็กกำพร้า ต่างๆนานาสารพัด เพื่อแก้ไขบาปกรรมที่ทำลงไป ผ่อนหนักเป็นเบา ขอให้อโหสิกรรม สิ่งต่างๆเหล่านี้มันจริงเหรอ? แก้ได้ด้วยเหรอ? แล้วมันต้องดราม่ามากไหม?                ผมก็เคยมีความสงสัยในเรื่องเหล่านี้ สมัยรุ่นๆ วัยอยากรู้อยากเห็นมันก็มีมาก พอจะได้ทิพยจักขุญาณ ก็ขอบารมีครูบาอาจารย์ไปพิสูจน์ตามหลักวิชาที่ท่านสอนเอาไว้ พอให้รู้เห็นเป็นอุทธาหรณ์เท่านั้นเองนะครับ รู้แล้วก็รู้แล้ว ไม่ได้ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรืออย่างไร แต่ถ้าพอจะมีคติสอนใจอยู่บ้างก็นำมาเก็บไว้ใช้พิจารณา ส่วนที่พอจะเล่าให้ฟังกันก็ขอเล่าเป็นนิทาน ให้เป็นนิทานขี้โม้ เพื่อให้ท่านผู้อ่านสบายใจว่าไม่ต้องไปถือเอาจริงเอาจังอะไร นิทานอีสปอ่านแล้วได้คติสอนใจก็ไม่มีใครไปเอาเป็นเอาตายว่าทำไมกระต่ายวิ่งแพ้เต่า หรือหนูคุยกับราชสีห์ได้รู้เรื่อง เดี๋ยวนี้นี่กว่าจะเล่าได้รู้สึกว่าจะ

ฆ่าตัวตาย “บาปกรรมที่ฆ่าตัวตายหนักหนาสาหัสนักต้องกลับมาเกิดแล้วฆ่าตัวตายอีก500ชาติเพื่อชดใช้กรรม”                ผมไม่เห็นด้วยกับการฆ่าตัวตาย ชีวิตคนไม่ว่าจะยากลำบาก คับแค้นแสนเข็ญเพียงใดก็ตาม ตราบเท่าที่เรายังมีลมหายใจอยู่ ย่อมจะมีโอกาสแก้ไขได้ทั้งสิ้น หากฆ่าตัวตายไปแล้ว โอกาสย่อมสูญสลายหายไป ไม่มีทางได้แก้ไขกลับคืนได้อีกเลย การได้เกิดมาบนแผ่นดินพุทธ ได้พบพระพุทธศาสนา ยังทันได้ฟังคำสอนของครูบาอาจารย์ที่ทรงคุณธรรมขั้นสูง ถ้าต้องการจะฆ่าตัวตายจริงๆแล้ว ขอให้มาเจริญกรรมฐาน ภาวนา เพื่อฆ่าตัวตายอย่างแท้จริง คือฆ่าความยึดมั่นถือมั่นในตัวตนของเรานี้ลงไปเสีย ฆ่าภพชาติของเราให้สิ้นไป ไม่ต้องกลับมาเกิดให้มันทุกข์ยากแสนสาหัสแบบนี้อีก                เพราะการผูกคอตาย ยิงตัวตาย โดดน้ำตาย ต่างๆทั้งหลายเหล่านี้ ไม่อาจเรียกได้ว่าการฆ่าตัวตาย เป็นแต่เพียงการกำจัดเปลือกที่มีอยู่ เพื่อไปหาเปลือกอันใหม่ที่ยิ่งทุกข์กว่าเดิม ทุกๆศาสนาทุกๆปรัชญาและทุกๆคำสอนไม่มีการสอนให้ฆ่าตัวตาย และมักย้ำกันเสมอว่าบาปมากนักหนา                เฮ้ย...มันจะบาปอะไรนักหนา ร่างกายก็ร่างกายของกู กูฆ่าร่างกายของ