นิทานขี้โม้

ปอบกินเครื่องใน                           เนื่องจากว่าเป็นนิทานขี้โม้ ก็ขออย่าได้ถือสาเอาจริงเอาจัง อ่านสนุกๆก็พอนะครับ นิทานเรื่องปอบกินเครื่องในนี้ พอได้ผ่านไปเห็นตระกูลที่เกี่ยวดองกับผีกะยักษ์แล้วก็พอจะเข้าใจ แต่ครั้นจะอธิบายก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงดี คงเป็นเพราะไม่รู้นิยามของสังคมผีๆที่เขาเรียกขานกัน ก็เป็นอันว่าจะขออธิบายสภาพแวดล้อมให้ฟัง หวังว่าท่านผู้อ่านจะอ่านแล้ว งงๆไปด้วยกัน                 ต้นตระกูลผีกะ ที่สืบทอดกันมา คนในตระกูลที่ไม่ดูแลผีกะซึ่งก็มีผีบรรพบุรุษรวมอยู่ด้วยนั้น ผีกะก็จะมาอาศัยร่าง กัดกินเครื่องใน ตับไตไส้พุง แต่สำหรับคนที่สืบทอดจริงๆ ผีกะจะไม่กินนะครับ จนกว่าจะใกล้ถึงเวลาตายก็จะไปแฝงลูกหลานที่หมายตาเอาไว้ต่อไป ส่วนอาการคนที่โดนกินอวัยวะภายในนี้ จะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน อาการที่ปอบกินเครื่องใน ก็เห็นปอบกัดกินตับ ไต ลำไส้ ตัวคนที่ถูกปอบกัดกิน ก็มีอาการเจ็บปวด ได้ยินเสียง เคี้ยว บด อยู่ในท้อง ปวดจนดิ้นไปมา แต่ถ้าไปผ่าท้องดู ก็จะเห็น ตับไต ไส้พุง ยังเหมือนเดิม คือ ตับไตไส้พุงมันก็ยังอยู่ แล้วอย่างนี้จะเรียกว่าถูกกินได้ยังไง แต่ว่าอวัยวะต่างๆที่ถูกกินนี้

หลุมดำและความระยำของข้าฯตอนที่2 จบ                 คำตอบที่ได้รับคือว่า พวกข้าฯมีฤทธิ์อำนาจมากกว่ายมทูตพวกนั้น พวกมันไม่กล้ามาจับไปลงนรก จะเข้ามาใกล้ๆมันก็ยังไม่กล้า ครั้งนี้แวะไปก็ไปดูว่าพวกที่อยู่ในนี้ทำอะไรเอาไว้บ้าง ถึงได้มีโอกาสมาเกิดในดินแดนแห่งนี้ได้  คนนำทางก็พาไปเยี่ยมเยียน วิญญาณที่อยู่ที่นี่ ไม่ได้แบ่งเป็นชั้นๆ แต่มีเป็นเหมือนอาณาเขตของใครของมัน ความที่มันมืดมาก การมองเห็นด้วยกำลังทิพยจักขุญาณก็ทำได้ยาก จนเมื่อเริ่มชินแล้ว จึงได้เห็นรูปร่างหน้าตา การแต่งกาย เสื้อผ้าที่ใส่ก็รุ่มๆร่ามๆ สีดำๆ เหมือนเสื้อคลุมก็มี ใส่กางเกง โคล่งๆก็มี มีผ้าคลุมหัวบ้าง ไม่มีบ้าง ผมเผ้ายาวรุงรัง ดูดีกว่าอสุรกายก็ที่ตาไม่โปนแดง ไม่มีน้ำลายไหลยืด พวกนี้ดูจะน่ากลัวกว่ามาก แต่ละตนมีพลังอำนาจลึกลับเป็นพิเศษ                 มองดูๆไปก็เหมือนพวกหมอผี ยิปซี หรือพ่อมด แม่มด ที่คนป่าคนเถื่อนนับถือกัน เวลานั้นก็ได้รับคำตอบจากผู้ที่พาไปว่า ถูกต้องแล้ว พวกนี้ตอนมีชีวิตก็มีพิธีกรรม ทำตัวแบบเดียวกับหมอผี แม่มด ก็สงสัยว่า แล้ววิชาที่พวกนี้ฝึกมันเป็นยังไง ถ้าจะเทียบกับไสยศาสตร์ทางเขมร ไทย แล้วแบบไหนจะมีควา